Een dikke week later...

Jaja, we blijven jullie op de hoogte houden hoor. Wel duurt het af en toe een beetje langer, maar we doen ons best!

De overtocht van Melbourne naar Tasmanie is heel vlot gegaan. s'Avonds nog iets gegeten op de boot, iets gedronken, beetje tv gekeken, beetje spelletjes gespeeld en dan oogjes toe. Toen we wakker werden was het iets voor 6.30u en een half uurtje later waren we in Devonport. We wisten amper dat we onderweg waren...

Onze dag begon dus zeer vroeg en we konden alle kanten uit. We kozen om al een beetje van Tasmanie te verkennen. Na een dik uur rijden kwamen we aan een infocenter dat ook open was, het was eindelijk 9u en hier gingen we ineens op zoek naar leuke kijk- en doe-dingen.

Al vanaf het ogenblik dat we in Australie waren wilden we graag eens een platypus (ook wel bekend als vogelbekdier) in levende lijve zien. Hier in de buurt kon je ze bewonderen, samen met de echidna, dus dat zagen we wel zitten. We namen ineens een triple pas zodat we ook naar de oude goudmijn in Beaconsfield konden en naar een aquarium/nursery voor zeepaardjes. Dus onze eerste dag was gepland! Eigenlijk was het best wel een interessant dagje ook. We zagen dus eindelijk onze platypus en de echidna, duizenden zeepaardjes (grote kleine, nog kleinere en echt mini-mini zeepaardjes) en zee draken. Ze noemen ze hier toch sea dragons, dus ik vertaal gewoon. Foto's nemen kon niet overal, maar we proberen bij de foto's een gedownloade draak te zetten.

Verder gingen we de noordkust af, maar onze dagboeken reiken nog niet tot aan Tasmanie, dus de juiste benamingen en zo vind je eerder bij de foto's dan hier in mijn verslagje.

Ergens belandden we in een fantastisch National Park met de naam Freycinet. We gingen naar een prachtige lookout en bleven 1 nacht op de camping van het park. Ook hier in het park stikte het van de possums. Als we de deur open deden zagen we er gelijk 4 zitten. Ze zijn dus ook op Tasmanie talrijk aanwezig! Jammer genoeg merken we die talrijkheid ook op de baan in de vorm van platte possums, ook kangoeroe's vind je veel te veel naast de baan. Maar ja, ze moeten leren eerst rechts, dan links en nog eens rechts te kijken voor ze oversteken zeker...

In Freycinet NP gingen we nog eens een deftige wandeling doen, want dit was weer lang geleden! Sinds we niet meer wekelijks sporten voelen we die inspanningen nog eens extra hard. We moeten dus terug meer gaan bewegen... En dat deden we. We begonnen met een zware klim naar een prachtige lookout over Wineglass Bay. Dan ging onze weg richting Wineglass Bay, echt een heel mooi strand precies vanuit de reisbrochures. Dan verder naar Hazards Beach waar we een opblaasvis op het strand tegen kwamen en wonder boven wonder een kleine pinguin. We weten niet of er iets was met het beestje, want normaal zitten die overdag in het water en 's avonds pas op het land, maar deze zat lekker in het zonnetje op het strand... Waarschijnlijk dus niet 100% in orde tenzij hij een dagje verlof had natuurlijk. Na een tochtje van alles bij elkaar toch een 5u reden we nog door tot in Port Arthur. Dit is een Peninsula (wat is hier het juiste woord voor?) waar vroeger de gedetineerden naartoe gestuurd werden.

In Port Arthur leerden we dus weer een beetje geschiedenis bij. Natuurlijk moet het leerrijke vergezeld gaan van amusement en omdat er verhalen de ronde doen dat er geesten ronddwalen en er foto's getoond worden van bezoekers die beweren dat er een vreemde gedaante op de foto te zien is, gingen wij dus ook op zoek naar geesten... Op de foto's wordt dit jullie wel duidelijk.

Verder door bezochten we nog enkele mooie lookouts, een 'remarkable cave', een arch en een blowhole. Ook gingen we nog maar eens naar een dieren park om de Tasmanian Devil in actie te zien. Die beestjes zijn echt ongelofelijk! De maken vreemde geluiden, hebben kaakspieren die zo sterk zijn als die van een haai en ze stinken echt uren in de wind! MAAR we hebben ze bezig gezien hee, nu weten we er weer iets meer over... Ik heb hier al meer zoo's en dierentoestanden bezocht dan in heel mijn leven samen denk ik! Nu hebben we wel weer even genoeg van al die beestigheden.

Gisteren kwamen we aan in Hobart. De grootste stad van Tasmanie en geloof me, ze kan tellen hoor! Wanneer we hierheen kwamen, tijdens het spitsuur gisteren avond, was het precies uittocht. Zoveel auto's hebben Katleen en ik echt de laatste 5 maanden niet meer samen gezien!!! Ook vanmorgen waanden we ons even in Belgie, toen we de autostrade op reden. Het was FILE begot! Dat maken we down under echt niet veel mee. Zo af en toe eens in een drukke stad komen, doet goed om het Aantwaarps gevoel (of Mechels) eventjes terug te krijgen.

Voila zo hebben we het meeste weer verteld, volgende keer meer over Tasmanie!
Tataa!