Bijna hop naar Tasmanie!

Voila we zijn weer een week verder en weer wat avontuurtjes rijker!

Na onze vorige update vonden we een camping dicht bij Mount Buffalo National Park, waar we de volgende dag zouden doorbrengen. In Puponga vonden we een camping die er goed uit zag. Het bureau was al gesloten, dus we zochten een goed plekje uit en installeerden ons. s'Avonds poften we kastanjes en we vonden het maar stilletjes op de camping... De volgende dag bleek dat we helemaal alleen op de camping waren en dat zelfs de eigenaars niet wisten dat wij de vorige dag aangekomen waren.

We gingen naar Mount Buffalo national park om nog eens een stevige wandeling te maken. Toen we het park binnen reden bleek dat het goed gesneeuwd had en dat we niet tot aan het beginpunt van de wandeling konden rijden. Daarom kozen we voor een korte wandeling langs de Eurobin Falls. Het was even klimmen, maar deze wandeling was toch ook wel de moeite. We waren een bord gepasseerd met 3 dieren op die we mogelijk zouden tegenkomen. Er stond een vreemde vogel op met een staart tot aan zijn bek... Vreemd... Na een 10-tal minuutjes stappen was Anke plots heel stil... En daar was toen de vogel. Achteraf zochten we de vogel op in ons wildlife boek en het bleek dat het de lyrebird was. Een mooie en grappige vogel, maar moeilijk om goed vast te leggen op de gevoelige plaat. De watervallen waren ook heel mooi, dus het was een goed alternatief voor de wandeling die we niet konden doen omwille van de sneeuw.

Maar sneeuw is natuurlijk ook wel heel leuk... Onze sneeuwman kreeg een neus die buiten proportie was, maar hij zag er toch niet slecht uit. Al zeggen we het zelf. Toen we terug reden kwamen we voorbij Torpedo Rock, dit is een boonvormige rots (gigantische rots) die op zijn middelpunt rust. Hier kom je echt de vreemdste rotsen tegen.

De volgende dag reden we langs Shepparton. Daar hebben ze enkele jaren geleden een project gehad waarmee ze de problematiek van de melkproductie in de belangstelling brachten. Wat van dit project over blijft nu, is kunst in de vorm van een park vol koeien met de gekste tekeningen op hun lichaam. Na ons koeienbezoek gingen we richting Benalla, waar we de Lake Walk deden. Zoals de naam het zelf zegt gaat de wandeling rond het meer. Ook hier in dit park kwamen we dieren tegen die we tot dan niet gezien hadden. De lepelaar vloog daar rond. Spoonbill zoals ze hier zeggen. Wel leuk om die ook eens in levende lijve te zien. Misschien hadden we die al wel eens in de zoo in Antwerpen of in Planckendaal gezien, maar in het wild is het toch helemaal anders. Tegen de tijd dat het donker werd waren we op weg naar een camping die ons aangeraden werd door iemand van het infocenter. De camping bevond zich in het Warby Ranger National Park. Na een ritje over een onverharde weg (wat hier echt niet abnormaal is) kwamen we aan de camping. We waren weer helemaal alleen daar, dus konden het beste plekje uitzoeken om onze camper te zetten... Tja een waterpas kennen ze hier kennelijk niet, dus we stonden bergopwaarts, niet handig om te eten, slapen viel eigenlijk wel mee.

Het eerste wat we zagen toen we 's morgens buiten kwamen waren wederom kangoeroes. Nog steeds leuk om zien! Later vertrokken we om te gaan wandelen. Volgens de ene folder was het een wandeling van 2 uur, maar volgens het infobord ter plaatse zou het 3 tot 4 uur zijn, dus we bereidden ons voor op een fikse wandeling, maar uiteindelijk was het toch de korte versie, dus het was een goede opwarming voor wat nog komen moet... Verder gingen we nog naar de Paradise Falls, maar door de droogte schiet er van de falls niet veel meer over :) toch waren er hier ook weer heel mooie zichtjes, dus ook al was er bijna geen water, was het wel weer de moeite. But what else is new!

De volgende dag deden we het een beetje rustig aan. We sliepen tot 9u en begonnen onze dag dus iets later dan gewoonlijk. Omdat het hier winter wordt en het vroeg donker is, proberen we vroeg op te staan, zodat onze dagen toch zo lang mogelijk zijn. Want na zonsondergang kan je hier best niet te veel autorijden. De kans is groot dat je dan wombats of kangoeroes tegen komt. We willen de kans zo klein mogelijk houden om zelf voor platte beesten te zorgen, dus rijden we zo weinig mogelijk 's avonds.

Na een slow motion ochtendritueel vertrokken we naar Eildon National Park. Ook hier waren we weer bijna helemaal alleen. Zalig rustig dus. Op aanraden van de Park Ranger beklommen we
1 van de bergen (echt een steile helling) en zo kregen we een fantastisch uitzicht over heel het park. Na deze korte maar krachtige wandeling gingen we langs het meer. Echt een mooie omgeving. Nog even genieten voor we Melbourne intrekken...

De volgende dag reden we dan uiteindelijk terug naar Melbourne, hoe dichter we bij de stad kwamen hoe drukker het werd (nogal logisch). Nog een ander fenomeen: hoe dichter bij het centrum, hoe meer aziaten je tegen komt, maar soit.

We hadden in de namiddag afgesproken met Alana. In 1998 was zij op uitwisseling met AFS en zat ze bij Ine in de Jins. 1 van onze opdrachten had met Alana te maken, dus na al die jaren gingen we bij haar op bezoek. Echt leuk om elkaar weer te zien. Die opdrachten waren dus zo'n slecht idee nog niet. Tijdens het weekend nam Alana ons op sleeptouw doorheen Melbourne en omstreken. De vrijdag avond begonnen we met een etentje en achteraf liet ze ons nog enkele troeven van Melbourne kennen. Na een gezellig avondje uit kropen we uiteindelijk in ons bed (dit keer nog eens niet op wielen!).

Zaterdag vertrokken we op tijd, want we hadden veel kilometers te doen voor we bij The Hanging Rock waren. Over deze rotsformatie doen er verhalen de ronde dat er heel lang geleden een klasje een picnic had en dat er enkele meisjes en een juf plots verdwenen zouden zijn. Wij gingen met zijn 4en kijken en gelukkig kwamen we ook weer met 4 terug. In de namiddag bezochten we een dierenpark. Hier waren de dieren heel tam en kon je ze aaien. Heel leuk, zo kan je de dieren echt eens goed bekijken van heel dicht bij. We hebben weer veel teveel foto's getrokken van de beestjes. :)

Zondag gingen we naar de markt in Melbourne. Het is een wekelijkse markt, op een overdekte plek. Na 2u rondkuieren gingen we alvast groenten en vlees halen, omdat de kramen anders gesloten zouden zijn. Achteraf gingen we terug naar de non-food afdeling van de markt en uiteindelijk hadden we in onze 2u rondkuieren nog maar net de helft van de kramen gezien. We hielden het daar maar bij en keerden terug naar huis. We hielden een rustig namiddagje. Alana maakte een typisch Australisch gerecht (of toch alleszins een gerecht dat zij vroeger thuis elke zondag aten) en Katleen maakte kaastaart. Lekker smullen dus... Zalig om nog eens rustig in een salon te kunnen zitten en in een keuken te kunnen koken die zich niet op wielen bevindt of die je niet met 25 andere mensen moet delen.

Maandag, vandaag was het werkendag voor Alana en aangezien wij pas morgen de overzet naar Tasmanie hebben mochten we gerust hier blijven tot dan. Wij gebruiken onze tijd om onze auto in orde te maken en onze foto's en filmpjes nog eens naar huis te sturen. (We gaan werk hebben als we terug in Belgie zijn om een selectie te maken voor het samenstellen van een foto-album). Verder zorgen Alana en haar broer dat we nog nieuwe muziek hebben om onze reis door te komen, want ook al hebben we heel wat muziek bij, na 5 maanden heb je toch wel bijna alles gehoord hoor (toch minstens 1x) en veel van onze muziek zijn we al beu gehoord. Ook al proberen we zoveel mogelijk naar de radio te luisteren, maar tja als de ontvangst niet super is schakel je gauw over naar eigen muziek...

Morgen nog even uitrusten en genieten van de huiselijke sfeer en dan hop naar Tasmanie. Als we daarna terug komen zijn Alana en haar broer verhuisd en gaan we mee hun huisje inwijden, maar daarover later meer.

Nog eens merci aan iedereen voor de opdrachten, je ziet we blijven ons best doen en het is echt leuk om te doen. We doen echt leuke dingen die we anders niet zouden doen.

Heel veel groetjes aan iedereen ver weg en iedereen aan de overkant van de Tasman Sea op de boerderij!

Anke, Katleen en Ine X