Bijna hop naar Tasmanie!

Voila we zijn weer een week verder en weer wat avontuurtjes rijker!

Na onze vorige update vonden we een camping dicht bij Mount Buffalo National Park, waar we de volgende dag zouden doorbrengen. In Puponga vonden we een camping die er goed uit zag. Het bureau was al gesloten, dus we zochten een goed plekje uit en installeerden ons. s'Avonds poften we kastanjes en we vonden het maar stilletjes op de camping... De volgende dag bleek dat we helemaal alleen op de camping waren en dat zelfs de eigenaars niet wisten dat wij de vorige dag aangekomen waren.

We gingen naar Mount Buffalo national park om nog eens een stevige wandeling te maken. Toen we het park binnen reden bleek dat het goed gesneeuwd had en dat we niet tot aan het beginpunt van de wandeling konden rijden. Daarom kozen we voor een korte wandeling langs de Eurobin Falls. Het was even klimmen, maar deze wandeling was toch ook wel de moeite. We waren een bord gepasseerd met 3 dieren op die we mogelijk zouden tegenkomen. Er stond een vreemde vogel op met een staart tot aan zijn bek... Vreemd... Na een 10-tal minuutjes stappen was Anke plots heel stil... En daar was toen de vogel. Achteraf zochten we de vogel op in ons wildlife boek en het bleek dat het de lyrebird was. Een mooie en grappige vogel, maar moeilijk om goed vast te leggen op de gevoelige plaat. De watervallen waren ook heel mooi, dus het was een goed alternatief voor de wandeling die we niet konden doen omwille van de sneeuw.

Maar sneeuw is natuurlijk ook wel heel leuk... Onze sneeuwman kreeg een neus die buiten proportie was, maar hij zag er toch niet slecht uit. Al zeggen we het zelf. Toen we terug reden kwamen we voorbij Torpedo Rock, dit is een boonvormige rots (gigantische rots) die op zijn middelpunt rust. Hier kom je echt de vreemdste rotsen tegen.

De volgende dag reden we langs Shepparton. Daar hebben ze enkele jaren geleden een project gehad waarmee ze de problematiek van de melkproductie in de belangstelling brachten. Wat van dit project over blijft nu, is kunst in de vorm van een park vol koeien met de gekste tekeningen op hun lichaam. Na ons koeienbezoek gingen we richting Benalla, waar we de Lake Walk deden. Zoals de naam het zelf zegt gaat de wandeling rond het meer. Ook hier in dit park kwamen we dieren tegen die we tot dan niet gezien hadden. De lepelaar vloog daar rond. Spoonbill zoals ze hier zeggen. Wel leuk om die ook eens in levende lijve te zien. Misschien hadden we die al wel eens in de zoo in Antwerpen of in Planckendaal gezien, maar in het wild is het toch helemaal anders. Tegen de tijd dat het donker werd waren we op weg naar een camping die ons aangeraden werd door iemand van het infocenter. De camping bevond zich in het Warby Ranger National Park. Na een ritje over een onverharde weg (wat hier echt niet abnormaal is) kwamen we aan de camping. We waren weer helemaal alleen daar, dus konden het beste plekje uitzoeken om onze camper te zetten... Tja een waterpas kennen ze hier kennelijk niet, dus we stonden bergopwaarts, niet handig om te eten, slapen viel eigenlijk wel mee.

Het eerste wat we zagen toen we 's morgens buiten kwamen waren wederom kangoeroes. Nog steeds leuk om zien! Later vertrokken we om te gaan wandelen. Volgens de ene folder was het een wandeling van 2 uur, maar volgens het infobord ter plaatse zou het 3 tot 4 uur zijn, dus we bereidden ons voor op een fikse wandeling, maar uiteindelijk was het toch de korte versie, dus het was een goede opwarming voor wat nog komen moet... Verder gingen we nog naar de Paradise Falls, maar door de droogte schiet er van de falls niet veel meer over :) toch waren er hier ook weer heel mooie zichtjes, dus ook al was er bijna geen water, was het wel weer de moeite. But what else is new!

De volgende dag deden we het een beetje rustig aan. We sliepen tot 9u en begonnen onze dag dus iets later dan gewoonlijk. Omdat het hier winter wordt en het vroeg donker is, proberen we vroeg op te staan, zodat onze dagen toch zo lang mogelijk zijn. Want na zonsondergang kan je hier best niet te veel autorijden. De kans is groot dat je dan wombats of kangoeroes tegen komt. We willen de kans zo klein mogelijk houden om zelf voor platte beesten te zorgen, dus rijden we zo weinig mogelijk 's avonds.

Na een slow motion ochtendritueel vertrokken we naar Eildon National Park. Ook hier waren we weer bijna helemaal alleen. Zalig rustig dus. Op aanraden van de Park Ranger beklommen we
1 van de bergen (echt een steile helling) en zo kregen we een fantastisch uitzicht over heel het park. Na deze korte maar krachtige wandeling gingen we langs het meer. Echt een mooie omgeving. Nog even genieten voor we Melbourne intrekken...

De volgende dag reden we dan uiteindelijk terug naar Melbourne, hoe dichter we bij de stad kwamen hoe drukker het werd (nogal logisch). Nog een ander fenomeen: hoe dichter bij het centrum, hoe meer aziaten je tegen komt, maar soit.

We hadden in de namiddag afgesproken met Alana. In 1998 was zij op uitwisseling met AFS en zat ze bij Ine in de Jins. 1 van onze opdrachten had met Alana te maken, dus na al die jaren gingen we bij haar op bezoek. Echt leuk om elkaar weer te zien. Die opdrachten waren dus zo'n slecht idee nog niet. Tijdens het weekend nam Alana ons op sleeptouw doorheen Melbourne en omstreken. De vrijdag avond begonnen we met een etentje en achteraf liet ze ons nog enkele troeven van Melbourne kennen. Na een gezellig avondje uit kropen we uiteindelijk in ons bed (dit keer nog eens niet op wielen!).

Zaterdag vertrokken we op tijd, want we hadden veel kilometers te doen voor we bij The Hanging Rock waren. Over deze rotsformatie doen er verhalen de ronde dat er heel lang geleden een klasje een picnic had en dat er enkele meisjes en een juf plots verdwenen zouden zijn. Wij gingen met zijn 4en kijken en gelukkig kwamen we ook weer met 4 terug. In de namiddag bezochten we een dierenpark. Hier waren de dieren heel tam en kon je ze aaien. Heel leuk, zo kan je de dieren echt eens goed bekijken van heel dicht bij. We hebben weer veel teveel foto's getrokken van de beestjes. :)

Zondag gingen we naar de markt in Melbourne. Het is een wekelijkse markt, op een overdekte plek. Na 2u rondkuieren gingen we alvast groenten en vlees halen, omdat de kramen anders gesloten zouden zijn. Achteraf gingen we terug naar de non-food afdeling van de markt en uiteindelijk hadden we in onze 2u rondkuieren nog maar net de helft van de kramen gezien. We hielden het daar maar bij en keerden terug naar huis. We hielden een rustig namiddagje. Alana maakte een typisch Australisch gerecht (of toch alleszins een gerecht dat zij vroeger thuis elke zondag aten) en Katleen maakte kaastaart. Lekker smullen dus... Zalig om nog eens rustig in een salon te kunnen zitten en in een keuken te kunnen koken die zich niet op wielen bevindt of die je niet met 25 andere mensen moet delen.

Maandag, vandaag was het werkendag voor Alana en aangezien wij pas morgen de overzet naar Tasmanie hebben mochten we gerust hier blijven tot dan. Wij gebruiken onze tijd om onze auto in orde te maken en onze foto's en filmpjes nog eens naar huis te sturen. (We gaan werk hebben als we terug in Belgie zijn om een selectie te maken voor het samenstellen van een foto-album). Verder zorgen Alana en haar broer dat we nog nieuwe muziek hebben om onze reis door te komen, want ook al hebben we heel wat muziek bij, na 5 maanden heb je toch wel bijna alles gehoord hoor (toch minstens 1x) en veel van onze muziek zijn we al beu gehoord. Ook al proberen we zoveel mogelijk naar de radio te luisteren, maar tja als de ontvangst niet super is schakel je gauw over naar eigen muziek...

Morgen nog even uitrusten en genieten van de huiselijke sfeer en dan hop naar Tasmanie. Als we daarna terug komen zijn Alana en haar broer verhuisd en gaan we mee hun huisje inwijden, maar daarover later meer.

Nog eens merci aan iedereen voor de opdrachten, je ziet we blijven ons best doen en het is echt leuk om te doen. We doen echt leuke dingen die we anders niet zouden doen.

Heel veel groetjes aan iedereen ver weg en iedereen aan de overkant van de Tasman Sea op de boerderij!

Anke, Katleen en Ine X

Hello again!

Nog eens even vertellen waar we de laatste week mee bezig geweest zijn...

Eigenlijk hebben we nog niet zoveel gedaan sinds we Philip Island verlieten, dus we houden het bij een korte update.

We hebben nog enkele mooie lookouts gedaan zoals je zal zien op de foto's. Zo kwamen we aan Lake Entrance, dit is een gebied waar zich mooie meren bevinden die een uitloper zijn van de zee.

Ook Lake Tyers is een dorp waar zich veel water bevindt en waar de zee 100 meter verder is. Het weer zat mee en we hadden een zalig dagje aan zee. In de duinen hebben we ons zoals in Nieuw Zeeland weer goed geamuseerd en de foto's zijn ook zeer gelijkend. :) Maar 't is toch zo plezant hee... s'Avonds en de volgende dagen hebben we onze camper wel regelmatig moeten uitkeren, want tja, zand kruipt overal, ni waar?!?

We wilden graag de Buchan Caves bezoeken, dus na ons ritje kwamen we in Buchan aan. Het was 15.30u en de laatste toer was een half uur geleden vertrokken, dus de grotten waren voor de volgende dag. We gingen even langs bij het infocenter en daarna op zoek naar een plek om te camperen, want we hadden nog wel even tijd voor het donker werd, dus gingen we iets verderop naar een camping. Niemand te bespeuren op de hele camping, dus we reden verder. Na een 20 minuutjes kwamen we aan bij een gravelroad die 14 km lang was. We zijn er aan begonnen, maar na enkele kilometers besloten we toch maar terug te keren en aan de grotten te camperen. Hier was ook een camping. Wassen zat er hier niet in, maar ja, dat doen we morgen wel... Toen Katleen na een toiletbezoek opgeschrikt werd door iets dat voor haar voeten liep en in de boom kroop, bleek dat het er vol possums zat. Dus we hebben een tijdje buiten gestaan om die beestjes eens goed te bekijken. We hadden er al heel veel over gehoord in NZ (waar het een pest is) en in Australie is het een beschermde diersoort! Vandaar dat we ze toch eens (levend) van
dichtbij wilden bezien.

De volgende morgen konden we het rustig aan doen, want de tickets voor de grotten waren pas om 10u te verkrijgen en de toer ging pas om 11u. Een beetje uitslapen dus en uitgebreid ontbijten.

Buchan Caves is heel toeristisch, maar echt wel de moeite waard om te zien. In de loop der jaren heeft het water hier een weg gebaand door de steenformaties (limestone) en de stallagtieten -en mieten maken de grotten echt fantastisch mooi.

Ondertussen is het al weer zondag en is het weer een beetje gekeerd. We hebben een deel van de great alpine road al gedaan, maar we hadden graag een beetje gewandeld in Mount Buffalo National Park. Het weer liet dat gisteren niet toe, dus gingen we op zoek naar een alternatief. We zijn dan eens door Beechworth langs de winkels gegaan en achteraf 2 films gaan huren om in onze cinema/lounge in de campervan te zien. Vandaag is er een oogstfestival in Beechworth en dat was best wel gezellig. Veel eten, beetje muziek en winkels uit de omgeving die het beste van zichzelf geven. Een beetje braderij dus.

Tot zover onze kleine update, want de rest moeten we nog meemaken voor we het kunnen neertypen.

Heel veel groetjes van ons 3!

Here we go again!

Hopelijk geraken we nu wel terug bijgebeend...

Dus ons 1e nachtje in de camper verliep goed. Iedereen heeft goed kunnen slapen en we hadden geen wekker gezet, dus voor we gedouched waren en klaar om iets te doen was de dag al half om. We besloten dan om de camper in te richten en voor alles een eigen plekje had was ook de namiddag al bijna om. Dus om een uur of 4 gingen we naar de supermarkt om boodschappen te doen voor die avond en het hoogst nodige. Ons 1e dagje op Australische bodem was dus om voor we het wisten.

Onze 2e dag begon met een zalig ontbijtje in het zonneke! Genieten van het herfstzonneke...
Later namen we de trein naar Sydney-city, want daar wilden we toch al een paar dingen zien. We komen hier later alledrie nog terug, maar Sydney by night wilden we toch al even verkennen. ' s Morgens dacht Anke dat ze met haar broek ergens was blijven achter haken en dat er een scheurtje in zat, maar toen we op de trein zaten te wachten ontdekten we dat die scheur toch wel 5x zo groot geworden was!!! En ook op andere plekken begonnen er gaten in haar broek te komen... Vreemd, haar broek at zichzelf al het ware op. Wel heel ambetant als ge door 't stad loopt en uw broek verdwijnt! Dus wij op zoek naar een nieuwe broek voor de zus en vindt maar eens iets naar haar goesting!!! Het wordt hier nu kouder omdat het hier winter gaat worden, dus een 3/4-broek vinden is dan heel moeilijk! Maar soit, we vonden iets en konden verder Sydney verkennen... De foto's spreken voor zich veronderstel ik.

De dagen daarna brachten we door in de bergen. The Blue Mountains meer bepaald. Dit is een heel mooi natuurgebied met prachtige lookouts (uitkijkpunten). Hier zagen we onze eerste Kookaboora, een vreemde vogel die zichzelf opblaast als hij net geland is. Ook het geluid is geweldig, iets aapachtigs vinden we persoonlijk, maar zijn bijnaam is dan ook 'Laughin' (lachende) Kookaboora.

We bezochten in dit gebied Rockviewpoint, Govetts leap, Evans lookout, Perry's lookdown, Echo Point en The Three Sisters. Hiervan hebben we foto's die meer zeggen dan wat ik er over zou neerschrijven, dus laat ik de foto's weer voor zich spreken. We zagen bergen die Grand Canyon heten en ze lijken inderdaad op die van in Amerika, maar ze zijn iets minder hoog en in de valleien staat het vol bomen, er is dus geen doorkomen aan...

Twee keer gingen we op zoek naar watervallen, maar blijkbaar weten ze die hier goed te verstoppen, want veel water zagen we tot nu toe niet :)

We sliepen in een natuurpark bij Glenbrook. De poorten van het park sloten bijna, dus we waren nog net op tijd om daar te kunnen camperen. Na veel stijgen en dalen en door een riviertje te rijden, kwamen we dan eindelijk aan de plaats waar we konden camperen. Het was ondertussen al heel donker dus we zetten ons op het eerste plaatsje dat ons geschikt leek. Toen we de volgende morgen wakker werden bleek dat we een weggetje gemist hadden dat naar de camping leidde, maar wie ligt daar nu van wakker.

Ine was een beetje geschrokken toen ze het vuil ging weggooien en plots oog in oog stond met een Kangoeroe... Later bleek dat er op het veld vlakbij onze campplaats nog enkele zaten. Ook Kaketoe's zaten er massaal. Dit is een papagaaisoort die hier veel voorkomt. Later bezochten we nog de Red Hands Cave. De weg die daar naar leidde was onverhard, dus dan is 10 kilometer heel ver :). Maar als je dat dus rustig doet en tussen de putten rijdt gaat het vrij vlot.

Dan was Canberra aan de beurt. De hoofdstad van Australie!

We namen de Tourist drive en vermeden zo de grote banen. Zo zie je ook iets meer van de natuur. Onderweg kwamen we een bordje tegen met 'Apple Festival' dus gingen we eens kijken waar we dan terecht kwamen. Het bleek een gezellige bijeenkomst te zijn waar er muziek gemaakt werd, er was een rommelmarktje, een tentoonstelling van oude motoren, oude auto's en moto's. Uiteraard werden er ook appels verkocht en appeltaarten, dus we voelden ons verplicht ;-) om een applepie te kopen. En ze heeft gesmaakt!!! Hop we reden verder naar Canberra.

We dachten in een drukke stad als Sydney terecht te komen, maar Canberra is niet te vergelijken met Sydney! Canberra is echt een gezellige stad, niet druk, met mooie uitzichten en een aantal interessante doe-dingen zoals: het parlement (oud en nieuw), nationaal museum, botanic gardens en de War Memorial. Allemaal vlot toegankelijk en nog eens iets bijgeleerd hier en daar, dus onze grijze massa werkt ook af en toe nog eens. Ook de Belgische ambassade bezochten we, maar hiervoor hadden we een goede reden... (zie opdrachten, weer eentje volbracht!)

Verder gingen we nog langs enkele lookouts om de stad van boven uit te zien. Echt de moeite! Ook reden we naar een punt waar je de tuin van de gouverneur kan zien. Het grasveld zat vol kangoeroes, een stuk of 30! We veronderstellen dat we die nog veel gaan tegen komen.

Natuurlijk kan een mens al eens tegenslag hebben op reis, dus tja, dat ontgaat ons ook niet. Toen we van Canberra naar een nationaal park reden voor bergwandeling bleek de weg afgesloten te zijn. We volgden de wegomleiding en plots waren we de weg kwijt. Geen bordjes van omleiding te vinden... Dus we gingen terug. Anke weet nu ook dat een rond punt hier niet helemaal marcheert als bij ons en dat elk rond punt anders is. Hier moet je voorsorteren en de pijlen volgen en mag je zelden volledig rond... Een auto achter ons had de pinker genegeerd en ging er van uit dat we het rond punt zouden verlaten en deed een weliswaar 'zeer vlotte' inhaalbeweging. Met gevolg dat zijn aanhangwagen tegen onzen James (zo noemde onze 1e camper) belandde. Jammer maar helaas, een crashke was gebeurd. Niets ernstig, enkel de spiegel hing naast de auto en de deur was gedeukt en kon wel in het slot, maar stond nog 5 cm open. Ook de aanhangwagen (in de vorm van een hond) van de andere betrokkene was nog in vrij goede staat. Het hondje was enkel een pootje kwijt :)

Bellen naar het verhuurbedrijf dan maar. We konden een vervangwagen komen halen in Melbourne de volgende dag. Dit was een rit van 700 km, maar tja beter dat dan niets, dus we kregen er een roadtripje bij. Hierdoor verloren we 3 dagen, maar we zijn ondertussen weer onderweg en we zijn heel blij dat het bij blikschade gebleven is.

Ondertussen hebben we besloten om een groot deel van de weg die we in full-speed aflegde terug te doen op het gemak en daar zijn we nu volop mee bezig.

We genoten al van een 2-daagse op Philip Island waar we mooie stranden bezochten, een paar honderd pinguins zagen, een stuk of 7 koala's en nog veel meer natuurlijk moois.

Nu rijden we richting Bairnsdale vanwaar de Great Alpine Road vertrekt. Dit belooft een prachtige bergrit te worden, dus we kijken er naar uit!

Voila, nu zijn we eindelijk weer bijgebeend en hopelijk kunnen we het zo houden!

Heel veel groetjes aan iedereen van ons 3!
Katleen, Anke en Ine.

Ja wadde!!!

Dag iedereen,

Het is weer veel te lang geleden dat we nog eens iets lieten horen, dus bij deze volgt er even een "snelle" update van wat we waar zo nog allemaal gedaan hebben.

Vorige keer liepen we al lichtjes achter omdat onze internettijd op was, maar hopelijk kunnen we dat nu weer een beetje goed maken...

Dus onze laatste wandeling eindigden Katleen en ik in stijl van waterkiekens, maar we hadden geluk met het weer de dagen die daar op volgden en alles was weer snel droog.

Kort na onze belevenissen op het noordelijke punt van het zuid-eiland namen we de ferry naar het noord-eiland. Een iets minder aangename overzet dan de heenreis, de gingers deden hun werk, maar het had geen minuut langer moeten duren!!!

Na al het moois in het noorden, het zuiden, het westen en rond lake Taupo, was eindelijk de oostkust aan de beurt. Op onze weg stopten we bij een wildlife park waar we reuze palingen zagen, kaka's (vogels van hier, alle, ondertussen al ginder), 2 kiwi's in actie en nog veel meer.

Verder kwamen we nog door de gekste dorpen... Plots kwamen we in een Deens dorp terecht, waar we dus enkele vikingen passeerden, we reden door Wimbledon, Hawai, Taumatawhakatangihangakoauauotamateaturipukakapikimaungahoronukupokaiwhenuakitanatahu en nog veel meer. Die laatste moet je maar eens proberen te memoriseren.`

Toen we door een gebergte langs de kustlijn reden hadden we halverwege een probleem... Toen Katleen terugschakelde omdat onzen Twalf de helling niet aan kon, schakelde hij gewoon niet meer... Vreemd... Wij aan de kant en de 1e de beste voorbijganger tegengehouden. Deze vriendelijke Kiwi dacht dat het iets met de koppeling te maken had en pompte het pedaal een minuut lang op en neer. En toen konden we weer schakelen. Hij adviseerde ons om in het eerst volgende dorp te stoppen en de vloeistof voor de versnellingsbak bij te vullen. Nu weten we dus dat we naast onze olie, koelvloeistof en wisservloeistof ook nog remvloeistof en vloeistof voor de vitessenbak bestaat! Goed om weten :)

Nadat we onze trip met ons 2 gedaan hadden gingen we terug richting Taumarunui en richting Kimby, die ondertussen een echte boerderijchick geworden was. Ze voelde zich op en top thuis op de boerderij en het duurde niet lang voor we hoorden wat de planning verder was. Kimby besloot om de komende 3 maanden op de boerderij te blijven in plaats van mee naar Australie te gaan. Het bevalt haar daar dus duidelijk. (en we kunnen haar geen ongelijk geven, onze terugkomst in Taumarunui voelde ook een beetje als thuiskomen)

We verbleven nog dikke 2 weken bij Leen en BJ en deden nog vele leuke en vernieuwende dingen. Zo gingen we op hertenjacht (wel zonder succes), maar dat is ruim goedgemaakt met de kalkoenenjacht een paar dagen later. Op de weiden zaten een 20-tal wilde kalkoenen die het gras van de koeien en schapen aan het verorberen waren, dus die wilden ze zo snel mogelijk weg. Goed, want wij hadden nog wel eens zin in vol-au-vent :) en het was lekker hoor. We zijn ook meegeweest naar de veeveiling om varkens te verkopen. Daar zagen we hoe het er in het echt aan toe gaat (net zoals in McCleods).

Omdat we voor lange tijd op logement waren wilden we ook graag iets terug doen. Toen we vroegen waarmee we konden helpen bleek dat er het plan was om in 2 slaapkamers de raamkozijnen te schilderen. Dit deden we met plezier en uiteindelijk hebben we de keuken ook ineens geschilderd, ze is weer helemaal als nieuw en we hebben ons goed geamuseerd!

Uiteindelijk moesten we nog enkele opdrachten vervullen, dus daar hebben we dan ook ineens werk van gemaakt. De resultaten kan je bij de kikskesatwork.blogspot.com vinden.

Natuurlijk komt er aan elk sprookje een einde en was het tijd om afscheid te nemen van onze vrienden in Nieuw Zeeland en ons 3e kikske snifsnif, maar van 1 ding mogen ze ginder zeker zijn. We'll be back!!!

Met een beetje pijn in het hart verlieten we Nieuw Zeelandse bodem, maar we gingen Anke terug zien en dat maakte wel heel wat goed. En natuurlijk stond er ons hier in Australie ook nog het 1 en ander te wachten! We hadden er zin in!

AUSSIE here we come!!! Of beter gezegd here we are!!!

Bij het inchecken in Nieuw Zeeland voor onze vlucht naar Australie namen we het zekere voor het onzekere (want met al die super veiligheidsmaatregelen van tegenwoordig weet je nooit), en gingen we in onze valies op zoek naar een doosje lucifers, want er stond duidelijk aangegeven dat dit verboden was... Natuurlijk is dat iets dat je zomaar ergens tussen steekt ter opvulling... MAAR we hebben het snel gevonden. Verder verliep alles vlot en zelfs bij aankomst ging alles vlotjes. Omdat we van de boerderij kwamen hadden we er op gerekend dat we al onze schoenen en onze tent zouden moeten laten desinfecteren, maar uiteindelijk werd er eens een oog op geworpen en mochten we snel weer verder. En daar stond mijn zusje ons al op te wachten!!! Het was een fijn weerzien na bijna 4 maanden.

Anke had de camper (ons huis voor de komende 2 maanden) al ergens op een camping gezet, dus we namen een taxi en waren snel ter plaatse. We hebben die avond gezellig bijgekletst en al een aantal filmpjes van NZ getoond. Uiteindelijk waren we allemaal wel moe en hebben we onze bedden in elkaar gestoken en hebben we goed geslapen. Anke moesten we om 10u uit haar bed sleuren, want zij had wel last van een jet-lag...

Ondertussen zijn we al een week op Australische bodem en hebben we al mooie dingen gezien, maar ik moet het hier voorlopig weer bij houden, want het wordt hier weer laat... We proberen snel weer bij te bloggen! Alles gaat hier heel goed en de camper is fantastisch! We hebben zelfs een huisdier, maar daar vertellen we volgende keer meer over...

Heel veel groetjes en hopelijk tot snel!!!

Katleen, Anke en Ine.

30th of April

Dear all,

I would like to thank everyone for all the B-day cards. It was really nice to hear from all of you.
I had a Nice day, although I kinda missed you all. So reading all the messages was really nice.

Ine and Katleen have gone to Australia now. And I have decided to stay here on the farm.
We have not had a fight, we are still friends, I just really like the farm life.
Do not worry, I will still come home in september.

Because the girls have gone to Aussi we sold the car. My next challenge is to find another one so I can do some more exploring.
It will be usefull seeing I am on a farm that is a half hour drive to the nearest town.

There is not as much to do on the farm now. My pigglets have been sold. And Eric is slowly getting better. Winter is comming here so a lot of the stock has been sold to.
However I am now enjoying myself doing some cooking and quilting.
We went turkey hunting last week. I had to have something to make a pie of!
I now know how to kill pluck and cook a wild Turkey. So proud of myself!
Even went to quilting club. Great, I was not even the youngest one there. It`s the thing to do around here.
As you can see, The farmlife is something for me.
Will keep you posted...