We zijn in Adelaide!

Jaja, we zijn er nog eens om te bloggen...

Toen we in Burnie waren was ons plan om bij Alana in Melbourne nog eens even te bloggen en de foto's op de site te plaatsen, maar helaas is dit tot vandaag niet gelukt.

We proberen vandaag al een beetje bij te benen met ons verhaal en hopelijk lukken de foto's deze keer ook terug.

Allee, dus we keren even terug in de tijd voor ons verhaal en gaan terug naar Tasmanie.

Na onze laatste update hadden we nog even pech met het weer. Het regende hele nachten en dat was niet goed voor ons humeur, dus omdat het bleef regenen hebben we toen besloten om er rustige dagen van te maken. Uitslapen, voor zover dat kon en een filmpje kijken, een pooltje doen,... even niet aan reizen denken en ons ontspannen :), jaja reizen is ook wel heel vermoeiend hoor! We zaten op een camping dicht bij de kust en in het infocenter wist er iemand ons te vertellen dat je s'avonds de pinguins uit het water kan zien komen. We hebben ons dan maar eens aan het water gezet, want op Philip Island vonden we de pinguins echt wel leuk om zien, dus hoopten we ze nog eens te kunnen bekijken. We zaten amper 10 minuten en de eersten kwamen al te voorschijn. Het waren er niet zo veel als de vorige keer, maar het was wel de moeite om hiervoor nog eens een avondje in de kou te zitten.

Toen het ook de volgende morgen regende besloot ik om mijn regenjas en regenbroek aan te trekken en onzen Bruce eens een goede wasbeurt te geven. Want in plaats van wit zag hij rood-bruin, niet echt een zicht, dus een beetje (regen)water en zeep deden wonderen! In de namiddag reden we dan weer richting haven, want s'avonds hadden we onze overzet naar Melbourne. We kochten onderweg nog eens een frans brood en genoten s'avonds van een lekker smoske met een krokante korst!!! Zaaaalig, want sinds januari hebben we voornamelijk sponsbrood gegeten, want dat is hier het gewone brood. Wij noemen dat toastbrood in Belgie en we hebben daar echt wel onze redenen voor! Dan weer de boot op en de woelige zee tegemoed. Ik heb ondertussen al ondervonden dat ik per overzet zeker 1 keer heel blij ben dat we er zijn. Het was dus weer de moeite.


Vroeg aangekomen in Melbourne gingen we op zoek naar het huisje van Alana en haar broer, want die waren ondertussen verhuisd. Na een kleine zoektocht en hulp van de mannen van de vuilkar vonden we de juiste straat. Ze wonen nu in een doodlopend straatje, dat weinig mensen in de buurt weten zijn :) .

We werden verwelkomd met een lekker ontbijtje en deden onze verhalen van de voorbije 2 weken. Het was vrijdag de 13e toen we weer bij Alana aankwamen en naar gewoonten van vrienden in Belgie hebben we er ineens een pannenkoekenfeestje van gemaakt. We keken nog wat tv, speelden een paar spelletjes op de play station en hielden het rustig voor de rest, want onze nacht op de boot was er 1 van weinig slaap.

Zaterdag hielden we een BBQ, want Clint (broer Alana) had enkele vrienden uitgenodigd om eens naar hun nieuwe woonst te komen kijken. Het werd een gezellige dag en we leerden weer wat typische Aussie-taal en gewoonten bij :) .

Verder gingen we nog shoppen voor broeken en t-shirts, deden we nog eens een wasje en zorgden we ervoor dat we weer de baan op konden. We gingen nog eens lekker uit eten met Alana en de volgende dag namen we afscheid en begonnen we aan onze trip richting Adelaide.

Onze eerste stop was een Geelong, een stadje aan de kust, waar we nog eens gingen bloggen. Alana had een adres opgezocht voor een internetcafe, maar dit bleek er niet meer te zijn. Dus in het infocenter vroegen we waar we terecht konden, maar toen we gingen kijken was ook deze gelegenheid verdwenen. Op de deur hing een adres voor een gamezone, dus trokken we daar dan maar naartoe. Het was daar een beetje vies en behoorlijk donker en we konden onze foto's niet uploaden. Hier bleven we dus niet langer dan de tijd die we nodig hadden om onze mail even te checken en onze auto voor de eerste 2 weken van juli te regelen. Het was er echt alles behalve aangenaam, zeker voor mensen waarvan het reukorgaan nog goed tot zeer goed werkt... Volgens mij behoren wij tot die groep, dus we bleven echt niet te lang.

Na onze 'leuke' internetervaring gingen we een luchtje scheppen op het strand waar zich over de hele kustlijn rond Geelong een kunstproject bevindt. Het staat er vol beelden die de geschiedenis van de streek vertellen. Het is een leuke manier om de mensen iets bij te brengen, maar na een uurtje hadden we het wel gezien, dus reden we verder...

s'Avonds kwamen we aan in Anglesea. Dit dorp bevindt zich ook aan de kust dicht bij Bells Beach, dit is een strand waar surfkampioenschappen gehouden worden. Grote golven, maar weinig surfers natuurlijk... Het is hier dan ook winter! We vonden hier een camping met een verwarmd binnen zwembad. We bleven hier 2 nachten dus 2 dagen op rij waren we 's morgens vroeg behoorlijk actief en het deed deugd!

Ons pad vervolgde via 'The Great Ocean Road' en GREAT it is!!! We gingen langs enkele lookouts en ja het was weer de moeite. Van Bells Beach reden we richting Lorne, waar we iets na de middag aankwamen. Anke had al enkele dagen last van keelpijn/grieperigheid en vandaag had ze blijkbaar de top bereikt. Ze zat maar ziek te wezen in de auto. We besloten om dan maar ineens een campplaats te zoeken, zodat zij in haar bed kon kruipen om een beetje terug op kracht te komen. Ook toen was het weer niet wauw, dus besloten Katleen en ik om een dagje film te kijken. Lekker gezellig in onzen homecinema terwijl het buiten regende en waaide. Zaaaaaalig.

De volgende ochtend was Anke er weer een beetje bovenop, dus zetten we onze weg verder. We bezochten de Erskine Falls, water dat van 30 meter hoog naar beneden stort. We zijn even tot beneden gewandeld en terug naar boven. Met al die trappen hadden we toch weer onze activiteit van de dag gehad, want de rest van de dag gingen we vooral doorrijden en af en toe eens een lookout doen. Bij 1 van onze stops ontmoetten we een koppel uit Nieuw Zeeland. Zij wisten ons te vertellen dat er een 10-tal km verder koala's in het bos naast de baan zaten, dus ja na een tijdje stonden we naast de baan naar koala's te zoeken... We zagen er eerst 1, een beetje verder een 2e, dan een 3e,... Bij de 5e dachten we dat we ze wel gevonden hadden en we wel geluk hadden om die beestjes ne keer in het wild bezig te zien. Maar dan zagen we ook een 6e, een 7e, ... Uiteindelijk kwamen we tot 13 of 14 van die schattige beertjes. Weer een leuke ervaring. Toen we terug naar onze auto gingen werd ons duidelijk dat de roadsigns met koala's even veel belang hebben als die van de kangoeroes. Want er kroop er 1 een paar meter verder plots over de baan. Ze zijn dus toch actiever dan we dachten, zij gaan soms ook voor de lange afstand.

We reden die avond alvast verder naar 'The 12 apostels'. Dit zijn rotsen die vroeger 1 geheel vormden met de kust, maar ondertussen door erosie een eigen bestaan leiden. Kijk maar even in ons album (als we het er op krijgen). Tegen dat de zon onder ging waren we daar, dus we hebben nog een glimps kunnen opvangen van dit prachtige staaltje natuur. We zagen ook beneden op het strand een paar 100 pinguins aan wal komen. Ze weten waar ze moeten zijn die beestjes.

De 12 apostelen hadden we niet in hun volle glorie gezien, dus de volgende ochtend waren we weer van de partij. Verder stopten we die dag bij elke lookout die we tegen kwamen en we zagen echt nog veel mooie dingen. Loch Ard Gorge, London Bridge,... Maar hier laat ik de foto's weer voor zich spreken.

's Avonds kwamen we aan in Warnambool. Dit stadje staat bekend voor zijn whale watchplatform. We gingen eens horen in het visitor center en de kans was groot dat we de volgende dag walvissen konden zien. Er was namelijk 13 dagen geleden een kalf geboren en dan blijft de moeder met haar jong een tijd dicht bij de kust. Dus raad maar wat onze bezigheid de volgende dag was! Maar eerst genoten we 's avonds nog van een broebelbadje en een zwemke en daarna van een heerlijke pizza!

Uiteraard stonden wij in de koude wind te staren naar het water in de hoop dat er zo'n megavis zou passeren. Na een lange tijd turen in het niets besloten we boodschappen te gaan doen en een andere keer terug te komen. Enkele uurtjes later besloten we terug te keren en deze keer hadden we meer geluk. We zagen moeder walvis en jong behoorlijk dicht bij de kust zwemmen. Wetende dat een jong van 2 weken al tot 6m lang is en een volwassen walvis tot 16m, was het niet moeilijk om ze met het blote oog te zien.

Ondertussen zijn we nog in Mt Eccles NP geweest waar we een wandeling op de rand van de krater van de vulkaan deden. Er heeft zich in de vulkaan een meer gevormd en is het een mooie groene omgeving geworden. Ook hier zagen we nog enkele koala's, die beestjes zijn leuk om bezig te zien.

Ook The Grampians is geen onbekend gebied meer voor ons. Dit NP is ook weer suuuper mooi. De eerste dag hadden we een beetje pech met het weer en was er veel mist, maar de lookouts die we dan deden hebben we nog eens terug gedaan bij zonnig weer. WAUW is alles wat ik over The Grampians neer schrijf, je ziet vanzelf waarom als je de foto's ziet. Hierbij even de benamingen van de lookouts en wandelingen, zodat jullie weten wat tot The Grampians behoort. Boroka lookout, Reeds lookout, The Balconies, Mc Kenzie Falls, Zumstein, Nga... (moet ik nog eens bezien), Brambuk, Sundial Peak, Delleys Dell, Grand Canyon, Pinnacle. Ik denk dat we dan de voornaamste dingen gehad hebben.


Verder passeerden we nog eens in Hamilton, het is dus niet enkel Kimberley die daar heen gaat, ik denk alleen dat de ene Hamilton de andere niet is. We reden door Kingston, waar we de giant lobster tegen kwamen. (ze was in inches en feet uitgetekend en in meters en cm uitgewerkt) Is dus 3x zo groot dan voorzien was :) Zet dat beest maar eens voor uw deur!



s'Avonds reden we naar Coorong NP. Onderweg zagen we iets over de weg lopen. Het bleek een echidna te zijn. Die hebben we dus ook eens in het wild gezien. Toen we 's avonds nog even de streek gingen verkennen zat er plots een wombat, een hele lichte, eens iets anders dan die van in Ballarat.



De volgende dag deden we het rustig aan 's morgens, want het was geen 300 km meer om tot in Adelaide te geraken. Maandag morgen heel vroeg opgestaan, want Chloe kwam aan op de luchthaven. Dus vanaf nu reizen we nog enkele dagen met 4 samen tot Anke en Chloe naar het noorden vertrekken. Dan scheiden onze wegen en reizen Katleen en ik alleen verder. Het plan is om de trein van Adelaide naar Perth te nemen en ons daar dan een 2-3 maanden te settelen en eens te werken zoals normale mensen doen...


Voor diegenen die tot hier gelezen hebben, nen dikke proficiat, want het was weer ne serieuzen boterham. Ik denk dat ik zelf al halverwege zou afgehaakt zijn. ;)

Heel veel groetjes van ons 3, die ondertussen met 4 zijn voor heel even.

Daaaaag!