Hop verder naar beneden!

Hier zijn we nog eens en we hebben weer heel wat te vertellen...

Toen we in Hokitika vertrokken maakten we een ritje langs Lake Karniere, de Dorothy Falls en Hokitika Gorge. Op die weg was de natuur, wederom, prachtig. Uiteindelijk moesten we terug langs Hokitika na dit ritje en zijn we maar ineens Fish en Chips gaan eten, want anders zouden we te laat zijn op onze volgende bestemming ;) (als je niets plant, doet het er niet toe wanneer je waar aankomt, dus het was eigenlijk puur voor de goesting). Het heeft in ieder geval gesmaakt!

Verder richting de gletsjers dan maar! We sliepen 's avonds op een camping vlak naast de baan in Hari Hari, dus we waren uiteraard vroeg wakker en konden onze weg dus weer eens verder zetten.

Er was nog een plekje waar we volgens een Duitser zeker moesten langs gaan, vlak bij Franz Josef (gletsjer 1). Dus zo gezegd zo gedaan, we passeerden langs Okarito. Hier bevond zich een mooi en rustig strandje waar we een spelende zeehond zagen voorbijzwemmen. Verder was er ook een lagoon, waar we weer een groot aantal oystercatchers tegen kwamen. Daar zetten we ons dan maar ineens neer om te eten, zodat we weer goed verder konden.

In Franz Josef informeerden we naar de mogelijkheden om een tocht op 1 van de gletsjers te doen en Kimby verkende de streek alvast vanuit de lucht. Uiteindelijk besloten we om ineens tot bij de volgende gletsjer (Fox) te gaan om daar een dagtrip te boeken. Dus de volgende dag trokken we onze stapschoenen weer aan en beklommen we de gletsjer. Het was een zware klim tot op het ijs, maar zeker en vast de moeite waard! We hadden een leuke groep en genoten met volle teugen van ons dagje. Na onze (late) lunch om een uur of 2 's middags begon het te regenen, maar die nattigheid kon onze gletsjer ervaring zeker niet stuk krijgen, het werd gewoon nog een beetje extra avontuurlijk. De foto's spreken voor zich denk ik...

Achteraf terug met de beide voetjes op de grond, sloten we onze dag af in een cafeetje aan de overkant van de straat, samen met Jerry en Lyn, een Engels koppel en Mell (ook van Engeland).
Het werd dus nog een heel gezellig avondje.

Normaal ging Ine de volgende dag skydiven, maar wegens te slecht weer kon dit niet door gaan, maar we hebben nog tijd genoeg om dat te doen natuurlijk.

Dus onze tocht ging verder...

We passeerden een zalm boerderij, gingen langs een uitkijkpunt waar je zeehonden kon zien (het waren stipjes) van heel ver :) en kwamen aan bij een camping aan een meertje. Het zag er gezellig uit en het weer was opgeklaard, dus we zetten onze tenten op en aten nog een hapje.

De volgende morgen bleek dat het weer HELEMAAL NIET was opgeklaard en het de hele nacht had geregend. We vonden het al verdacht dat Kimby al bijna volledig ingepakt was toen wij opstonden, maar de reden hiervoor was dat Kimby bijna uit haar tent dreef. Dit is natuurlijk niet de leukste manier om wakker te worden, maar ja, dat kan dus blijkbaar al eens gebeuren... Ook bij ons had het niet lang meer geduurd voor we nat geweest zouden zijn, dus alles was heel snel ingepakt. Met deze tegenslag besloten we dan maar om snel een camping te zoeken met een droogkast en eventueel een bed, zodat we alles terug droog kregen. Uiteindelijk kwamen we in Wanaka aan en vonden we daar in de buurt een geschikte camping. Ondertussen scheen de zon weer helemaal en waren onze tenten direct weer droog. Na een paar machientjes wassen en drogen, waren er van onze natte morgen al geen sporen meer.

In Wanaka bevindt zich ook een vestiging van Puzzle world en omdat we al eens gaan kijken waren in Taupo, gingen we zeker terug. Hier hebben ze echt alle soorten puzzels en braincrackers en hier waren we dus een paar uurtjes zoet.

Onze weg zette zich daarna door naar Arrowtown een gezellig klein, historisch dorpje dat vroeger leefde van de goudhandel. Later reden we naar Lake Moke, Mell had ons aangeraden om daar zeker eens langs te gaan. Dit was een afgelegen meer, dus na lange tijd gravelroad, en hopen dat er geen tegenliggers kwamen, bereikten we het meer. En Mell had niet gelogen, het was weer een prachtige en rustige plek, waar we ook ineens onze tenten konden opzetten.

We gingen 's morgens vroeg opstaan om te gaan wandelen, dus vanaf het licht werd kwamen we uit onze tent. De nacht was nogal aan de koude kant geweest vonden we, maar dat het ijs op onze tent stond, dat hadden we echt niet verwacht! We trokken dus maar een trui extra aan en braken onze tenten af. Met vriesvingers en tenen als gevolg. Snel ontbijten en aan onze wandeling beginnen. Vanaf het punt waar we in de zon liepen warmden we weer snel op en na een wandeling van 1.5 uur was alles weer in orde. Tja hoe lager we gaan (op de kaart dan toch) hoe kouder het wordt... Dat belooft voor de komende dagen!

In Queenstown gingen we een dagje shoppen. Een dagje rustig aan voor we naar Milford Sound trokken in the middle of nowhere. We hebben een boottocht gemaakt met de Milford Warrander, een ship waar ongeveer 70 mensen op kunnen. Om half 5 's avonds gingen we aan boord en voeren we een beetje rond in het mooie fiordland. We zagen zeehonden, deze keer van dicht bij en kregen uitleg bij wat we zagen. Het Fiordland ontstond door gletsjers die doorheen de tijd tot water vergaan zijn. We kregen later nog de mogelijkheid om te kayakken of met de speedboot mee te varen. We kozen voor de speedboot, want kayakken zouden we graag nog een ander keertje uitgebreid doen.

We bleven ook logeren op de boot, dus er was nog een 3-gangen menu voorzien. Het was heerlijk en alles was vers gemaakt op de boot, zelfs de muffins die we bij het dessert kregen. We genoten van ons diner in deze geweldige omgeving en achteraf was het nog een gezellig avondje.

's Morgens waren we al om 6 uur op omdat we de zon wel graag zagen opkomen. Na een lekker ontbijtje stonden we dus weer op het dek om van het landschap te genieten. Achteraf werden we aan een uitkijkpunt afgezet, waar we enkele meters onder water (van achter glas) konden zien naar de visjes en andere levende wezens die zich hier bevonden. Normaal leven deze diersoorten veel dieper in de zee, maar omdat het hier door de samenstelling van zout -en zoetwater donkerder is leven ze meer aan de oppervlakte. Ook deze trip was weer de moeite waard!

Achteraf hebben we nog een wandeling van ongeveer 3 uur gemaakt naar de top van de berg (Key Summit) om weer super uitzichten te krijgen over de hele streek. Het weer was niet opperbest, dus we konden niet alles zien, maar wat we zagen maakte het klimmen toch ook weer goed :)

Nu zitten we ondertussen in Invercargill en zijn we onze trip naar Steward Island aan het plannen. Op dit eiland waar er nog veel inheemse vogels zitten zoals de Weka en de Kiwi gaan we hoogst waarschijnlijk een 3-daagse trektocht doen. We zullen dus alvast onze benen maar insmeren!

Tot zover voorlopig en we laten jullie zeker weten hoe het was op de Steward zijn eiland.

Bergen groeten van ons 3!
KIK