Ok even terug van Adelaide...

Dus nadat Chloe toegekomen was hebben we nog een rustig dagje doorgebracht in Adelaide. 'Beetje' geblogd en de stad verkend.

De dag daarna konden wij onze camper gaan halen en die installeren. Tegen de avond vertrokken we toch al om nog een 200-tal kilometer af te leggen. Zo werd onze volgende rit toch een beetje korter :)

Uiteindelijk werden het maar een 100-tal kilometers, want het duurde al bijna een uur voor we Adelaide echt uit waren en we ons gaspedaal eindelijk nog eens deftig konden induwen. Dus overnachtten we in Port Wakefield.

's Morgens vroeg uit de veren, want we hadden een lange rit gepland. Eerst even naar Port Augusta om te checken of ons plan voor de outback haalbaar was. Ons plan werd goedgekeurd, dus we gingen nog even voorraad inslagen (veeeeel water, want ze raden toch aan om per persoon 5 liter bij te hebben). We kochten dus een bidon van 10 liter per persoon om zeker te zijn, voldoende eten en een knabbeltje voor onderweg.

Onze rit door de outback kon eindelijk beginnen! We waren er volledig klaar voor. Het echte outbackavontuur kon van start gaan!!!

Na zo'n 700-800kilometer (kan ook iets meer geweest zijn, kheb onze map hier niet bij) en toch wel vermoeiende dag, kwamen we aan in Coober Pedy. Dit is een stadje in de woestijn waar opaalmijnen zijn en waar er veel onder de grond geleefd wordt, omdat het er ongelofelijk warm kan zijn. Nu zijn het 'lage temperaturen' (rond de 30 graden), dus we konden het nog aan. We moesten wel even wennen, want zoveel zon was lang geleden.

We overnachtten in Coober Peedy en de volgende dag namen we nog een kijkje in het dorp. De kerk was onze eerste kennismaking met het leven ondergronds. Warm en naar eigen aanvoelen toch behoorlijk weinig frisse lucht, maar ja, hoe kan het ook anders...

Verder gingen we nog langs een hotel, waar we informatie vonden (onder de grond uiteraard) over de geschiedenis van het dorp en het huidige bestaan. Er was natuurlijk ook een giftshop en een bar voorzien. Ze kennen hun commerce hier ook hoor! Daarna nog even een kunstgalerij bezocht, de shop van de grootste didjeridoo ter wereld en we hebben genoodled. (opaal zoeken in een berg steen, zand, klei...) We hebben het wel op kleine schaal gehouden en in een bak gezocht ;) krachten sparen voor de komende dagen he!

In de namiddag vertrokken we verder. Op weg naar Kings Canyon en daarna Uluru en de Olga's. Van Coober Pedy ging onze weg die dag nog tot iets voor Kulgera, want anders zouden we in het donker verder moeten rijden en dat riskeren we hier echt niet te veel. Met al die beesten hier kunnen er wel eens serieuze brokken van komen. Dus we deden net zoals de meeste Aussies en zetten ons op de parking naast de baan voor de nacht.

Ook vandaag gingen we veel kilometers doen, dus we stonden weer voor zonsopgang op, zodat we vanaf het moment dat het licht was aan onze trip konden beginnen.

Iets na de middag kwamen we dan eindelijk aan bij Kings Canyon waar we ineens in actie schoten en een wandeling van 3 tot 4 uur deden. Uiteindelijk deden we er zo lang niet over en bleek te tijd die voorzien werd ruim voldoende. Dus we konden nog aan onze rit naar Uluru beginnen. Uiteindelijk besloten we om in een outbackcamping te overnachten en onze rit ook weer de volgende dag vroeg te beginnen.

Bij Uluru kwamen we dus ook tegen de middag aan. We gingen eerst een kijkje nemen bij de Olga's, een fantastisch mooi gebergte, waar we ook weer een wandeling of 2 deden. Het was echt de moeite om te doen. Ook hier weer ongelofelijke lookouts. Het was na de wandeling van de vorige dag vermoeiend, maar dat kon ons niet schelen. Zoooooo mooi.

Later in de namiddag ging onze weg van de Olga's naar Uluru, DE ROTS van Australie (ook bekend als Ayers Rock). We reden er eens helemaal rond en ik moet zeggen dat het inderdaad een indrukwekkende rots is! Echt speciaal, maar dat zie je op de foto's wel. Al moet toch gezegd worden, dat de foto's zoals bij de meeste zichten en WAUW-ervaringen eigenlijk maar een fractie weergeven van wat het in werkelijkheid is. (dus als ik de reacties op onze foto's zo hoor is het niet nodig om te zeggen dat het hier een super ervaring is).

Soit dat gezegd zijnde zullen we terug over Uluru beginnen... Na onze rondrit stopten we nog bij de plek waar je de berg kan beklimmen. Eigenlijk vrij dubbel en naar mijn aanvoelen een beetje dom. Er staat namelijk een bord waar een beetje verteld wordt over de aboriginalcultuur die met Uluru te maken heeft en hoe heilig deze plek is. Verder staat er ook bij dat je hem eigenlijk niet mag beklimmen uit respect voor deze cultuur. Naast dit bord staat dan het volgend bord met de openingsuren van de klim. Er is zelfs over de hele flank een touw gespannen om de zware klim een beetje te vergemakkelijken. Ik denk dan: als er niet op geklommen mag worden, waarom dan de berg toegankelijk maken en de mensen bijna uitnodigen om het wel te doen!!! Djeeezes, ne mens kan toch logisch nadenken! :) Mja wie ben ik hee ;)

Uiteindelijk reden we nog naar de overvolle parking waar je de zonsondergang en de verkleuring van de rots goed kan zien. Mooi mooi. En dan op zoek naar slaapplaats. Het enige dat niet op 80 km afstand van het park ligt is het resort. We gingen dus maar eens een kijkje nemen. Al langer was gebleken dat we in het hoogseizoen deze trip ondernamen en dat het daarbovenop nog schoolvakanties waren ook, dus het was overal behoorlijk druk. Nu bleek ook dat de camping helemaal volgeboekt was. Maar gelukkig voorzien ze een overflowparking waar je bijna voor niets kan staan. Dus we hadden chance.

Onze laatste avond met 4, want Anke en Chloe vertrokken de volgende morgen naar Queensland. Hun tijd is iets beperkter dan die van ons, dus ze wilden zo veel mogelijk doorrijden om dan nog te kunnen genieten van de oostkust opweg naar Sydney.

Toen Katleen en ik dan 's morgens vroeg weer vertrokken was het nog eens een knuffel voor de komende maanden misschien wel een half jaar voor mijn zusje. We moeten nog een beetje zien hoe lang we blijven, maar we zijn zeker volgende maand nog niet terug hoor :) Daar scheidden onze wegen dus weer.

Wij wandelden die dag nog een beetje langs Uluru en leerden nog wat meer over de aboriginals. In de namiddag vertrokken we naar Alice Springs. Na een paar honderd km kwamen we daar tegen de avond aan. Hier hadden we bij het opwarmen van onze lasagne een het microgolf probleem, maar daar heb ik vorige keer al over verteld, dus dat bespaar ik jullie hier hoor, wees gerust.

Uiteindelijk hebben ze die microgolf de volgende dag 5 minuutjes getest en besloten dat er niets aan was. Wij hebben de geur, de smoor en de oververhitting ervaren (na 8 min weliswaar), dus we gebruiken hem niet meer tot de dag dat we de auto binnen doen. Dan kunnen ze de brokken zelf lijmen hoor. We koken onze patatjes wel gewoon op het vuur :)

We deden in Alice Springs nog een workshop didjeridoo. Katleen is er aardig mee weg en ik heb besloten om het bij saxofoon te houden. Ik bak er echt niets van, maar ja, ieder zijn ding zeker?

Tegen de avond vertrokken we naar Ormiston ten westen van Alice Springs om nog een paar mooie parken te bezoeken. We sliepen weer in the middle of nowhere, om de volgende dag weer te ontdekken hoeveel mooie plekjes er verscholen liggen. Gelukkig zijn die plekjes telkens aangegeven met wegwijzers! Anders zouden we de helft niet vinden! Toen we op een uitkijkpunt stonden leken we even de prooi van zo'n grote adelaar te zijn... Hij zweefde een beetje verder en plots koos hij onze kant. Hij kwam op een paar meter van ons vliegen om ons eens goed te bekijken. We stonden klaar om weg te duiken, maar we waren ongelofelijk blij dat het beestje zich nog bedacht en ergens anders op zoek ging. Het zijn fascinerende beestjes, maar oog in oog staan ergens op een berg deed toch vreemd :) We hadden de kans om een super foto te trekken van dat beest, maar door duikbeweging en andere omstandigheden hebben we dus vooral lucht, takken en een stukje vleugel :)

We genoten verder nog van de verschillende Gorges, Gaps en andere mooie plaatsen. Bij Simpson Gap zagen we voor het eerst rockwallaby's, niet veel verschil met de rest van de springende beestenbende hier, maar wel grappig om ze op een steile helling tussen de rotsen te zien springen. Natuurlijk beginnen dan de gesprekken op gang te komen en zo raakten we aan de klap met een Aussie dame die grote fan bleek te zijn van onzen Helmut begot! Helmut Lotti is dus all over the world he! Andre Rieu ook trouwens :)

Na al het moois gingen we terug naar Alice Springs om nog het een en ander te regelen en we vertrokken in de late namiddag weer richting Adelaide. 's Avonds sliepen we op een outbackterrein bij een tankstation. We maakten nog een vuurtje buiten en genoten van onze voorlaatste avond in de outback. Zo'n vuurtje kan deugd doen als het 's avonds af koelt daar! Het waren zowat de koudste nachten na die ene nacht toen we in NZ met ijs op onze tent wakker werden.

Onze roadtrips waren zeer afwisselend met muziek, zang en spelletjes, want onze aansteker in de auto, die de batterij voor de ipod had moeten opladen, was stuk en kon niet direct gemaakt worden. Maar het was gezellig! We kennen weer liedjes in verschillende talen enzo, allee we konden ons wel bezig houden.

De trip ging terug langs Coober Pedy en dan van Port Augusta naar Parachilna. In Parachilna zijn we nog eens gaan eten. Dat deed ook wel deugd. Gewoon aanschuiven en genieten van wat er op ons bord verscheen. Hier aten we voor het eerst kangoeroe, emu en kameel. Eigenlijk allemaal best wel lekker! Zo eens genen afwas hoeven doen en dan rustig avondje... Zaaaaaalig!

's Morgens ging onze weg richting Flinders Range NP. Normaal moesten we terug langs Parachilna, maar we verkozen de unsealed road door het park. Die was in zeer goede staat en veel korter dan rond te rijden. En weer een leuke roadtrip! Tja, we krijgen er blijkbaar niet genoeg van!!!

We hebben al wel een aantal keren serieus moeten remmen voor overspringend wild, maar zagen het altijd op tijd. Bij een tankstation kwamen we een vrouw tegen die minder geluk had gehad. Ze had de eerste gezien, de tweede ook, maar die derde kwam ineens heel onverwacht en het is zoals gezegd wordt... Uw auto kan er van af zien! Ze had er serieus wat schade aan. Dus aan iedereen die naar kangoeroeland komt, wees voorzichtig!

Ondertussen zitten we sinds gisteren weer in Adelaide. Morgen nemen we afscheid van onze Mike en hebben we geen huis meer... Snifsnif... MAAR... We hebben de trein naar Perth geboekt voor donderdag en zaterdag komen we daar aan! Dan kunnen we terug beginnen zoeken naar iets om te wonen, want met ons klein tentje komen we er niet ;)

Soit, ik ga jullie nog maar eens laten. Geniet van de foto's en volgende update zal vanuit Perth zijn!

Heel veel groetjes van ons 2!
x