We zijn in Adelaide!

Jaja, we zijn er nog eens om te bloggen...

Toen we in Burnie waren was ons plan om bij Alana in Melbourne nog eens even te bloggen en de foto's op de site te plaatsen, maar helaas is dit tot vandaag niet gelukt.

We proberen vandaag al een beetje bij te benen met ons verhaal en hopelijk lukken de foto's deze keer ook terug.

Allee, dus we keren even terug in de tijd voor ons verhaal en gaan terug naar Tasmanie.

Na onze laatste update hadden we nog even pech met het weer. Het regende hele nachten en dat was niet goed voor ons humeur, dus omdat het bleef regenen hebben we toen besloten om er rustige dagen van te maken. Uitslapen, voor zover dat kon en een filmpje kijken, een pooltje doen,... even niet aan reizen denken en ons ontspannen :), jaja reizen is ook wel heel vermoeiend hoor! We zaten op een camping dicht bij de kust en in het infocenter wist er iemand ons te vertellen dat je s'avonds de pinguins uit het water kan zien komen. We hebben ons dan maar eens aan het water gezet, want op Philip Island vonden we de pinguins echt wel leuk om zien, dus hoopten we ze nog eens te kunnen bekijken. We zaten amper 10 minuten en de eersten kwamen al te voorschijn. Het waren er niet zo veel als de vorige keer, maar het was wel de moeite om hiervoor nog eens een avondje in de kou te zitten.

Toen het ook de volgende morgen regende besloot ik om mijn regenjas en regenbroek aan te trekken en onzen Bruce eens een goede wasbeurt te geven. Want in plaats van wit zag hij rood-bruin, niet echt een zicht, dus een beetje (regen)water en zeep deden wonderen! In de namiddag reden we dan weer richting haven, want s'avonds hadden we onze overzet naar Melbourne. We kochten onderweg nog eens een frans brood en genoten s'avonds van een lekker smoske met een krokante korst!!! Zaaaalig, want sinds januari hebben we voornamelijk sponsbrood gegeten, want dat is hier het gewone brood. Wij noemen dat toastbrood in Belgie en we hebben daar echt wel onze redenen voor! Dan weer de boot op en de woelige zee tegemoed. Ik heb ondertussen al ondervonden dat ik per overzet zeker 1 keer heel blij ben dat we er zijn. Het was dus weer de moeite.


Vroeg aangekomen in Melbourne gingen we op zoek naar het huisje van Alana en haar broer, want die waren ondertussen verhuisd. Na een kleine zoektocht en hulp van de mannen van de vuilkar vonden we de juiste straat. Ze wonen nu in een doodlopend straatje, dat weinig mensen in de buurt weten zijn :) .

We werden verwelkomd met een lekker ontbijtje en deden onze verhalen van de voorbije 2 weken. Het was vrijdag de 13e toen we weer bij Alana aankwamen en naar gewoonten van vrienden in Belgie hebben we er ineens een pannenkoekenfeestje van gemaakt. We keken nog wat tv, speelden een paar spelletjes op de play station en hielden het rustig voor de rest, want onze nacht op de boot was er 1 van weinig slaap.

Zaterdag hielden we een BBQ, want Clint (broer Alana) had enkele vrienden uitgenodigd om eens naar hun nieuwe woonst te komen kijken. Het werd een gezellige dag en we leerden weer wat typische Aussie-taal en gewoonten bij :) .

Verder gingen we nog shoppen voor broeken en t-shirts, deden we nog eens een wasje en zorgden we ervoor dat we weer de baan op konden. We gingen nog eens lekker uit eten met Alana en de volgende dag namen we afscheid en begonnen we aan onze trip richting Adelaide.

Onze eerste stop was een Geelong, een stadje aan de kust, waar we nog eens gingen bloggen. Alana had een adres opgezocht voor een internetcafe, maar dit bleek er niet meer te zijn. Dus in het infocenter vroegen we waar we terecht konden, maar toen we gingen kijken was ook deze gelegenheid verdwenen. Op de deur hing een adres voor een gamezone, dus trokken we daar dan maar naartoe. Het was daar een beetje vies en behoorlijk donker en we konden onze foto's niet uploaden. Hier bleven we dus niet langer dan de tijd die we nodig hadden om onze mail even te checken en onze auto voor de eerste 2 weken van juli te regelen. Het was er echt alles behalve aangenaam, zeker voor mensen waarvan het reukorgaan nog goed tot zeer goed werkt... Volgens mij behoren wij tot die groep, dus we bleven echt niet te lang.

Na onze 'leuke' internetervaring gingen we een luchtje scheppen op het strand waar zich over de hele kustlijn rond Geelong een kunstproject bevindt. Het staat er vol beelden die de geschiedenis van de streek vertellen. Het is een leuke manier om de mensen iets bij te brengen, maar na een uurtje hadden we het wel gezien, dus reden we verder...

s'Avonds kwamen we aan in Anglesea. Dit dorp bevindt zich ook aan de kust dicht bij Bells Beach, dit is een strand waar surfkampioenschappen gehouden worden. Grote golven, maar weinig surfers natuurlijk... Het is hier dan ook winter! We vonden hier een camping met een verwarmd binnen zwembad. We bleven hier 2 nachten dus 2 dagen op rij waren we 's morgens vroeg behoorlijk actief en het deed deugd!

Ons pad vervolgde via 'The Great Ocean Road' en GREAT it is!!! We gingen langs enkele lookouts en ja het was weer de moeite. Van Bells Beach reden we richting Lorne, waar we iets na de middag aankwamen. Anke had al enkele dagen last van keelpijn/grieperigheid en vandaag had ze blijkbaar de top bereikt. Ze zat maar ziek te wezen in de auto. We besloten om dan maar ineens een campplaats te zoeken, zodat zij in haar bed kon kruipen om een beetje terug op kracht te komen. Ook toen was het weer niet wauw, dus besloten Katleen en ik om een dagje film te kijken. Lekker gezellig in onzen homecinema terwijl het buiten regende en waaide. Zaaaaaalig.

De volgende ochtend was Anke er weer een beetje bovenop, dus zetten we onze weg verder. We bezochten de Erskine Falls, water dat van 30 meter hoog naar beneden stort. We zijn even tot beneden gewandeld en terug naar boven. Met al die trappen hadden we toch weer onze activiteit van de dag gehad, want de rest van de dag gingen we vooral doorrijden en af en toe eens een lookout doen. Bij 1 van onze stops ontmoetten we een koppel uit Nieuw Zeeland. Zij wisten ons te vertellen dat er een 10-tal km verder koala's in het bos naast de baan zaten, dus ja na een tijdje stonden we naast de baan naar koala's te zoeken... We zagen er eerst 1, een beetje verder een 2e, dan een 3e,... Bij de 5e dachten we dat we ze wel gevonden hadden en we wel geluk hadden om die beestjes ne keer in het wild bezig te zien. Maar dan zagen we ook een 6e, een 7e, ... Uiteindelijk kwamen we tot 13 of 14 van die schattige beertjes. Weer een leuke ervaring. Toen we terug naar onze auto gingen werd ons duidelijk dat de roadsigns met koala's even veel belang hebben als die van de kangoeroes. Want er kroop er 1 een paar meter verder plots over de baan. Ze zijn dus toch actiever dan we dachten, zij gaan soms ook voor de lange afstand.

We reden die avond alvast verder naar 'The 12 apostels'. Dit zijn rotsen die vroeger 1 geheel vormden met de kust, maar ondertussen door erosie een eigen bestaan leiden. Kijk maar even in ons album (als we het er op krijgen). Tegen dat de zon onder ging waren we daar, dus we hebben nog een glimps kunnen opvangen van dit prachtige staaltje natuur. We zagen ook beneden op het strand een paar 100 pinguins aan wal komen. Ze weten waar ze moeten zijn die beestjes.

De 12 apostelen hadden we niet in hun volle glorie gezien, dus de volgende ochtend waren we weer van de partij. Verder stopten we die dag bij elke lookout die we tegen kwamen en we zagen echt nog veel mooie dingen. Loch Ard Gorge, London Bridge,... Maar hier laat ik de foto's weer voor zich spreken.

's Avonds kwamen we aan in Warnambool. Dit stadje staat bekend voor zijn whale watchplatform. We gingen eens horen in het visitor center en de kans was groot dat we de volgende dag walvissen konden zien. Er was namelijk 13 dagen geleden een kalf geboren en dan blijft de moeder met haar jong een tijd dicht bij de kust. Dus raad maar wat onze bezigheid de volgende dag was! Maar eerst genoten we 's avonds nog van een broebelbadje en een zwemke en daarna van een heerlijke pizza!

Uiteraard stonden wij in de koude wind te staren naar het water in de hoop dat er zo'n megavis zou passeren. Na een lange tijd turen in het niets besloten we boodschappen te gaan doen en een andere keer terug te komen. Enkele uurtjes later besloten we terug te keren en deze keer hadden we meer geluk. We zagen moeder walvis en jong behoorlijk dicht bij de kust zwemmen. Wetende dat een jong van 2 weken al tot 6m lang is en een volwassen walvis tot 16m, was het niet moeilijk om ze met het blote oog te zien.

Ondertussen zijn we nog in Mt Eccles NP geweest waar we een wandeling op de rand van de krater van de vulkaan deden. Er heeft zich in de vulkaan een meer gevormd en is het een mooie groene omgeving geworden. Ook hier zagen we nog enkele koala's, die beestjes zijn leuk om bezig te zien.

Ook The Grampians is geen onbekend gebied meer voor ons. Dit NP is ook weer suuuper mooi. De eerste dag hadden we een beetje pech met het weer en was er veel mist, maar de lookouts die we dan deden hebben we nog eens terug gedaan bij zonnig weer. WAUW is alles wat ik over The Grampians neer schrijf, je ziet vanzelf waarom als je de foto's ziet. Hierbij even de benamingen van de lookouts en wandelingen, zodat jullie weten wat tot The Grampians behoort. Boroka lookout, Reeds lookout, The Balconies, Mc Kenzie Falls, Zumstein, Nga... (moet ik nog eens bezien), Brambuk, Sundial Peak, Delleys Dell, Grand Canyon, Pinnacle. Ik denk dat we dan de voornaamste dingen gehad hebben.


Verder passeerden we nog eens in Hamilton, het is dus niet enkel Kimberley die daar heen gaat, ik denk alleen dat de ene Hamilton de andere niet is. We reden door Kingston, waar we de giant lobster tegen kwamen. (ze was in inches en feet uitgetekend en in meters en cm uitgewerkt) Is dus 3x zo groot dan voorzien was :) Zet dat beest maar eens voor uw deur!



s'Avonds reden we naar Coorong NP. Onderweg zagen we iets over de weg lopen. Het bleek een echidna te zijn. Die hebben we dus ook eens in het wild gezien. Toen we 's avonds nog even de streek gingen verkennen zat er plots een wombat, een hele lichte, eens iets anders dan die van in Ballarat.



De volgende dag deden we het rustig aan 's morgens, want het was geen 300 km meer om tot in Adelaide te geraken. Maandag morgen heel vroeg opgestaan, want Chloe kwam aan op de luchthaven. Dus vanaf nu reizen we nog enkele dagen met 4 samen tot Anke en Chloe naar het noorden vertrekken. Dan scheiden onze wegen en reizen Katleen en ik alleen verder. Het plan is om de trein van Adelaide naar Perth te nemen en ons daar dan een 2-3 maanden te settelen en eens te werken zoals normale mensen doen...


Voor diegenen die tot hier gelezen hebben, nen dikke proficiat, want het was weer ne serieuzen boterham. Ik denk dat ik zelf al halverwege zou afgehaakt zijn. ;)

Heel veel groetjes van ons 3, die ondertussen met 4 zijn voor heel even.

Daaaaag!

News from NZ

Yes, I am still here!
And no, I have not got married.
And I can not send you a picture of the boyfriend because their ain`t one.
But thanks for the interest.

So, what has little old me been up to?
Wel, there is not so much to do on the farm now Eric is back in action and winter is here.So I have been having adventures of a different kind.
First and most importantly, I walked the Tongariro Crossing!
It may not sound that big of a deal to most, but every kiwi would gaze in amasement. (wel nearly)The Tongariro crossing is a 7 to 8 hour walk across a national park. Walking along the foot of a volcano (a.k.a Mount Doom, for us LOTR fans). Apparently it last burped in 2001 and errupted in 1995. Not to worry, it behaved while I was there! Every year people die walking this track. Because, to be hounest, it can be dangerous if you are not experienced, like me. lol.
No, people do die every season, I was just lucky the weather was good. But as you can imagine, it is quite an experience.

I have also painted the hut. This is a `little` cabin in the bush that the Walkers have built as a holliday house. The whole family has helped to build it, and their friends too.
And I have painted the outside. Green, to blend in.
It has taken me a while, but now I am proud to say,
That I am sick of green.
Native bush or not. I would have begun to put orange spots all over it. If I had my way.To make it really blend in I am going for brown on the windows.
We hope, the food (a dear) will actually run in to the cabin. and knock itself out.
Saves going though all the hastle of hunting!

So, what else,.. Ah yes I went to Hamilton. I stayed with Yvonne`s sister and her husband. Robin and Brian.
It was a Nice weekend, we did a lot of shopping. Big city, could not resist. Main attraction was `grandmothers garden` a quilt shop.
Yes, I have turned into one of them.
I even go to quilt club now.
Hey, do not laugh I live in Taumarunui and theirfore have to blend in!
It took me 4 hours to get to Hamilton, and I did not get lost once. I know some of you will be verry proud of me!
Even better, I am in Wellington this week and never got lost getting here either!I am getting quite attached to the beast. My trusty new old banger.

Next weekend I am of to Auckland. Going to watch the All Blacks play against England.
Really, really looking forward to that!
That, of course is the real reason that I am single. I have saved myself!
As you can tell, I am having lots of fun.
As I am too thick to work out how to put the pictures on the blog, you will have to wait untill I see you next. Sorry. Up to now, We have 4 dvd`s full of pictures. So be warned, you will get bored!
Hope everyone is well!
Lots of love
Kimberley

Nog geen week later...

Jaja ook hier kan het al eens miezerig weer zijn, dus nemen we nog eens even de tijd om te bloggen.

Toen we in Hobart vertrokken gingen we even een kijkje nemen op 7 mile beach. We konden hier heel de baai afwandelen, maar hielden het bij een kijkje, want onze tijd op Tasmanie begon te korten. Het was weer 1 van die prachtige stranden waar je eens bij kan wegdromen... Hmmmmm... Het waren serieuze hoge golven in vergelijking met wat we tot hiertoe zagen, dus we hebben daar wel een tijdje naar staan kijken. Wie weet leren we hier nog surfen, want het begint een beetje te kriebelen, met al die stranden hier en als je iedereen hier op zo'n bord tekeer ziet gaan, dan is dat misschien toch wel eens een sport die we willen uitproberen. Maar dat zal dan toch zijn voor als het terug warmer wordt.

We bekeken Hobart nog vanop verschillende lookouts en maak bij de foto's zelf maar de vergelijking met onze grootsteden. :-) Het was mooi weer die dag, dus we konden veel zien en het was wederom de moeite. We reden ook nog langs Shot Tower een uitkijktoren die vele jaren geleden onder invloed van onze (of moet ik zeggen jullie) noorderburen gebouwd werd.

Later die dag reden we door naar Geeveston. Hier in de buurt zou er zich een airwalk bevinden en we wilden wel eens weten wat we ons daar bij voor moesten stellen. Vanuit Geeveston was het nog een 28 kilometer door de bossen rijden voor we er waren. Je kan je dus wel voorstellen dat het hier een prachtig stukje natuur was, ver van het dorp verwijderd. De airwalk bleek een soort brugwandeling te zijn zodat je vanop een serieuze hoogte door het bos wandeld. Zo zie je de natuur eens vanuit een ander perspectief natuurlijk! Ook dit was weer een leuke ervaring en dit park had nog wel meer te bieden ook, dus deden we de hanging bridges walk er ook nog bij.

Verder bezochten we nog enkele natuur parken, waar we ook weer een beetje actief konden zijn. We deden een wandeling langs platypus bay en we hadden het geluk om een platypus in het wild te zien. Wel vanop te grote afstand om met ons fototoestel goed te kunnen trekken, maar niet te ver om hem bezig te zien.

Vandaag gingen we normaal gezien een stevige wandeling doen op Cradle Mountain langs Lake Dove. Gisteren avond begon het te regenen en ook vandaag is het alles behalve droog, dus dat plan moesten we schrappen. Het is hier nogal mistig dus veel zouden we niet zien. Daarom reden we alvast een beetje door naar de noordkust om hier een rustig dagje in te lassen. Een beetje bloggen, beetje wassen en beetje film kijken vanavond. Moet kunnen hee. We hebben nog 2 dagen op Tasmanie en die krijgen we zeker nog gevuld.

Ziezo, we zijn weer bijgeblogd.
Voorlopig enkel het verhaal, want met de foto's lukt het niet zo goed.
De foto's komen er dan binnen enkele dagen wel bij.
Veel groetjes, wij.

Een dikke week later...

Jaja, we blijven jullie op de hoogte houden hoor. Wel duurt het af en toe een beetje langer, maar we doen ons best!

De overtocht van Melbourne naar Tasmanie is heel vlot gegaan. s'Avonds nog iets gegeten op de boot, iets gedronken, beetje tv gekeken, beetje spelletjes gespeeld en dan oogjes toe. Toen we wakker werden was het iets voor 6.30u en een half uurtje later waren we in Devonport. We wisten amper dat we onderweg waren...

Onze dag begon dus zeer vroeg en we konden alle kanten uit. We kozen om al een beetje van Tasmanie te verkennen. Na een dik uur rijden kwamen we aan een infocenter dat ook open was, het was eindelijk 9u en hier gingen we ineens op zoek naar leuke kijk- en doe-dingen.

Al vanaf het ogenblik dat we in Australie waren wilden we graag eens een platypus (ook wel bekend als vogelbekdier) in levende lijve zien. Hier in de buurt kon je ze bewonderen, samen met de echidna, dus dat zagen we wel zitten. We namen ineens een triple pas zodat we ook naar de oude goudmijn in Beaconsfield konden en naar een aquarium/nursery voor zeepaardjes. Dus onze eerste dag was gepland! Eigenlijk was het best wel een interessant dagje ook. We zagen dus eindelijk onze platypus en de echidna, duizenden zeepaardjes (grote kleine, nog kleinere en echt mini-mini zeepaardjes) en zee draken. Ze noemen ze hier toch sea dragons, dus ik vertaal gewoon. Foto's nemen kon niet overal, maar we proberen bij de foto's een gedownloade draak te zetten.

Verder gingen we de noordkust af, maar onze dagboeken reiken nog niet tot aan Tasmanie, dus de juiste benamingen en zo vind je eerder bij de foto's dan hier in mijn verslagje.

Ergens belandden we in een fantastisch National Park met de naam Freycinet. We gingen naar een prachtige lookout en bleven 1 nacht op de camping van het park. Ook hier in het park stikte het van de possums. Als we de deur open deden zagen we er gelijk 4 zitten. Ze zijn dus ook op Tasmanie talrijk aanwezig! Jammer genoeg merken we die talrijkheid ook op de baan in de vorm van platte possums, ook kangoeroe's vind je veel te veel naast de baan. Maar ja, ze moeten leren eerst rechts, dan links en nog eens rechts te kijken voor ze oversteken zeker...

In Freycinet NP gingen we nog eens een deftige wandeling doen, want dit was weer lang geleden! Sinds we niet meer wekelijks sporten voelen we die inspanningen nog eens extra hard. We moeten dus terug meer gaan bewegen... En dat deden we. We begonnen met een zware klim naar een prachtige lookout over Wineglass Bay. Dan ging onze weg richting Wineglass Bay, echt een heel mooi strand precies vanuit de reisbrochures. Dan verder naar Hazards Beach waar we een opblaasvis op het strand tegen kwamen en wonder boven wonder een kleine pinguin. We weten niet of er iets was met het beestje, want normaal zitten die overdag in het water en 's avonds pas op het land, maar deze zat lekker in het zonnetje op het strand... Waarschijnlijk dus niet 100% in orde tenzij hij een dagje verlof had natuurlijk. Na een tochtje van alles bij elkaar toch een 5u reden we nog door tot in Port Arthur. Dit is een Peninsula (wat is hier het juiste woord voor?) waar vroeger de gedetineerden naartoe gestuurd werden.

In Port Arthur leerden we dus weer een beetje geschiedenis bij. Natuurlijk moet het leerrijke vergezeld gaan van amusement en omdat er verhalen de ronde doen dat er geesten ronddwalen en er foto's getoond worden van bezoekers die beweren dat er een vreemde gedaante op de foto te zien is, gingen wij dus ook op zoek naar geesten... Op de foto's wordt dit jullie wel duidelijk.

Verder door bezochten we nog enkele mooie lookouts, een 'remarkable cave', een arch en een blowhole. Ook gingen we nog maar eens naar een dieren park om de Tasmanian Devil in actie te zien. Die beestjes zijn echt ongelofelijk! De maken vreemde geluiden, hebben kaakspieren die zo sterk zijn als die van een haai en ze stinken echt uren in de wind! MAAR we hebben ze bezig gezien hee, nu weten we er weer iets meer over... Ik heb hier al meer zoo's en dierentoestanden bezocht dan in heel mijn leven samen denk ik! Nu hebben we wel weer even genoeg van al die beestigheden.

Gisteren kwamen we aan in Hobart. De grootste stad van Tasmanie en geloof me, ze kan tellen hoor! Wanneer we hierheen kwamen, tijdens het spitsuur gisteren avond, was het precies uittocht. Zoveel auto's hebben Katleen en ik echt de laatste 5 maanden niet meer samen gezien!!! Ook vanmorgen waanden we ons even in Belgie, toen we de autostrade op reden. Het was FILE begot! Dat maken we down under echt niet veel mee. Zo af en toe eens in een drukke stad komen, doet goed om het Aantwaarps gevoel (of Mechels) eventjes terug te krijgen.

Voila zo hebben we het meeste weer verteld, volgende keer meer over Tasmanie!
Tataa!