Hallo
Ondertussen zitten we (Katleen en Ine) in Christchurch. Kimby bleef enkele dagen in Dunedin om van daar terug naar Taumarunui te gaan en het leven op de boerderij beter te leren kennen. (dus Leen en BJ zorg goed voor haar hee)
Onze trip gaat dus verder terug naar het noorden. In Christchurch verkenden we de stad een beetje en bezochten we Akaroa, een heel mooie baai met een Franse nederzetting (of toch wat daar van over blijft). We reden langs kronkelwegen in de bergen en konden wederom genieten van ongelofelijk mooie zichtjes.
We verbleven ook met ons 2 op campings, maar sliepen voor de verandering niet in onze tent, maar in onzen Twalf. We kregen er bij de aankoop een grote luchtmatras bij (die te groot was voor onze tent), maar nu we met 2 zijn kunnen we zonder problemen in de auto slapen en ja dat ligt zacht en we hebben ruimte zat!
Gisteren kwamen we in Kaikoura aan. Hier zouden er volgens de boekskes veel dolfijnen, zeehonden en andere dieren zitten enneuh, het was niet gelogen! We reden nog richting Kaikoura en zagen al een hele school dolfijnen. We hebben ze niet geteld, maar het waren er toch zeker wel een stuk of 100. Het waren Dusky Dolphins en die houden er duidelijk van om de mensen te imponeren en te amuseren. We hebben geprobeerd om ze zo goed mogelijk in beeld te brengen, maar inzoemen mag wel denk ik. Dan zie je hier en daar een dolfijn springen.
Verder zagen we weer veel zeehonden, maar deze keer zagen we er onverwacht 1 van heel dicht bij. Even verschieten wel :) Maar leuk om zo'n beest te kunnen bestuderen vanop zo'n kleine afstand.
Ook de zee of de oceaan beter gezegd heeft duidelijk haar troeven. We moeten echt niet ver zoeken om al dat moois tegen te komen, we zijn zelfs nog niet onder water geweest en hebben al heel wat gezien.
Vandaag zetten we nog eens een keertje al onze foto's op dvd om ze naar Belgie te sturen. Want met onze kaartjes komen we al lang niet meer toe. We zitten volgens onze teller op de kodak aan 3000 foto's, daar zitten er nog veel tussen die niet wauw zijn, maar toch zeker de helft is de moeite. Dus als we uiteindelijk ooit terug thuis geraken, dan gaan we nog veel werk hebben om de foto's te sorteren. Maar dat is misschien een goede methode om af te kikken van ons avontuur. Wie weet.
Zo voorlopig houden we het tot hier.
Heel veel groetjes van ons 2.
x
woensdag 26 maart 2008
donderdag 20 maart 2008
De Stewart en zijn eiland.
Voila we zijn terug van onze 4-daagse trektocht.
We trokken naar Steward Island met 3 rugzakken vol kleren, eten en andere benodigdheden voor de komende 5 dagen (waarvan we nog steeds voor een dag of 3 van hebben). Op voorhand was er niets geboekt, want je kan vanop het vaste land niets vastleggen van boten of hutten. Onze eerste stop ginder was dus het info center!
Uiteindelijk hebben we gekozen om een 4-daagse huttentocht te doen dwars door het eiland. We deden trips van 4 tot 7 uur per dag en legden in het geheel zo'n 54 kilometer af. Door bos en slijk, door open vlaktes in de zon,... Hutten die overvol waren, slapen op de grond. Het was vermoeiend maar we voelen ons weer helemaal herboren! Enkel de voetjes en spieren moeten nog een beetje bekomen. Maar we hebben dat goed gedaan! :)
En na de overzet waren we heel blij onzen Twalf terug te zien. Daarna zijn we maar eens een McDonalds gaan eten (het erge is, het smaakte ;)).
Nu gaan we verder langs de zuidelijke kustlijn om de 27e in Dunedin te zijn. Daar neemt Kimby het vliegtuig om terug naar Leen en BJ te gaan, want ze heeft de boerenkriebels helemaal te pakken! Wij reizen dan verder door het zuiden terug naar boven. En tegen half april hopen wij dan ook weer in Taumarunui te zijn zodat we weer samen verder kunnen.
Zo dit was het voorlopig weer.
Hopelijk tot snel!
Wij.
We trokken naar Steward Island met 3 rugzakken vol kleren, eten en andere benodigdheden voor de komende 5 dagen (waarvan we nog steeds voor een dag of 3 van hebben). Op voorhand was er niets geboekt, want je kan vanop het vaste land niets vastleggen van boten of hutten. Onze eerste stop ginder was dus het info center!
Uiteindelijk hebben we gekozen om een 4-daagse huttentocht te doen dwars door het eiland. We deden trips van 4 tot 7 uur per dag en legden in het geheel zo'n 54 kilometer af. Door bos en slijk, door open vlaktes in de zon,... Hutten die overvol waren, slapen op de grond. Het was vermoeiend maar we voelen ons weer helemaal herboren! Enkel de voetjes en spieren moeten nog een beetje bekomen. Maar we hebben dat goed gedaan! :)
En na de overzet waren we heel blij onzen Twalf terug te zien. Daarna zijn we maar eens een McDonalds gaan eten (het erge is, het smaakte ;)).
Nu gaan we verder langs de zuidelijke kustlijn om de 27e in Dunedin te zijn. Daar neemt Kimby het vliegtuig om terug naar Leen en BJ te gaan, want ze heeft de boerenkriebels helemaal te pakken! Wij reizen dan verder door het zuiden terug naar boven. En tegen half april hopen wij dan ook weer in Taumarunui te zijn zodat we weer samen verder kunnen.
Zo dit was het voorlopig weer.
Hopelijk tot snel!
Wij.
Stewart Island
Here we are, back from Stewart Island!
And we are still alive!!!
It has been a rough couple of days. We have walked about 50 km in 4 days time.
It may not sound a lot but if you add a rugsack of what seemed like a 100kg, mud up to our knees and a path that just was not there in some places, you can understand it was rather rough. But we really enjoyed ourselves and almost feel like little (or large) G.I. Janes now.
Lots of wild life, and by the end of the trip we kind of looked like a wild animal too.
You can imagine we where all quite emotional when we saw our car again and the first thing we did was go to Mac donalds.
Ah yes, creatures of comfort we are!
Of to Catlins now to see if we can see a dolphin or 2.
We will keep you posted.
And we are still alive!!!
It has been a rough couple of days. We have walked about 50 km in 4 days time.
It may not sound a lot but if you add a rugsack of what seemed like a 100kg, mud up to our knees and a path that just was not there in some places, you can understand it was rather rough. But we really enjoyed ourselves and almost feel like little (or large) G.I. Janes now.
Lots of wild life, and by the end of the trip we kind of looked like a wild animal too.
You can imagine we where all quite emotional when we saw our car again and the first thing we did was go to Mac donalds.
Ah yes, creatures of comfort we are!
Of to Catlins now to see if we can see a dolphin or 2.
We will keep you posted.
zaterdag 15 maart 2008
Hop verder naar beneden!
Hier zijn we nog eens en we hebben weer heel wat te vertellen...
Toen we in Hokitika vertrokken maakten we een ritje langs Lake Karniere, de Dorothy Falls en Hokitika Gorge. Op die weg was de natuur, wederom, prachtig. Uiteindelijk moesten we terug langs Hokitika na dit ritje en zijn we maar ineens Fish en Chips gaan eten, want anders zouden we te laat zijn op onze volgende bestemming ;) (als je niets plant, doet het er niet toe wanneer je waar aankomt, dus het was eigenlijk puur voor de goesting). Het heeft in ieder geval gesmaakt!
Verder richting de gletsjers dan maar! We sliepen 's avonds op een camping vlak naast de baan in Hari Hari, dus we waren uiteraard vroeg wakker en konden onze weg dus weer eens verder zetten.
Er was nog een plekje waar we volgens een Duitser zeker moesten langs gaan, vlak bij Franz Josef (gletsjer 1). Dus zo gezegd zo gedaan, we passeerden langs Okarito. Hier bevond zich een mooi en rustig strandje waar we een spelende zeehond zagen voorbijzwemmen. Verder was er ook een lagoon, waar we weer een groot aantal oystercatchers tegen kwamen. Daar zetten we ons dan maar ineens neer om te eten, zodat we weer goed verder konden.
In Franz Josef informeerden we naar de mogelijkheden om een tocht op 1 van de gletsjers te doen en Kimby verkende de streek alvast vanuit de lucht. Uiteindelijk besloten we om ineens tot bij de volgende gletsjer (Fox) te gaan om daar een dagtrip te boeken. Dus de volgende dag trokken we onze stapschoenen weer aan en beklommen we de gletsjer. Het was een zware klim tot op het ijs, maar zeker en vast de moeite waard! We hadden een leuke groep en genoten met volle teugen van ons dagje. Na onze (late) lunch om een uur of 2 's middags begon het te regenen, maar die nattigheid kon onze gletsjer ervaring zeker niet stuk krijgen, het werd gewoon nog een beetje extra avontuurlijk. De foto's spreken voor zich denk ik...
Achteraf terug met de beide voetjes op de grond, sloten we onze dag af in een cafeetje aan de overkant van de straat, samen met Jerry en Lyn, een Engels koppel en Mell (ook van Engeland).
Het werd dus nog een heel gezellig avondje.
Normaal ging Ine de volgende dag skydiven, maar wegens te slecht weer kon dit niet door gaan, maar we hebben nog tijd genoeg om dat te doen natuurlijk.
Dus onze tocht ging verder...
We passeerden een zalm boerderij, gingen langs een uitkijkpunt waar je zeehonden kon zien (het waren stipjes) van heel ver :) en kwamen aan bij een camping aan een meertje. Het zag er gezellig uit en het weer was opgeklaard, dus we zetten onze tenten op en aten nog een hapje.
De volgende morgen bleek dat het weer HELEMAAL NIET was opgeklaard en het de hele nacht had geregend. We vonden het al verdacht dat Kimby al bijna volledig ingepakt was toen wij opstonden, maar de reden hiervoor was dat Kimby bijna uit haar tent dreef. Dit is natuurlijk niet de leukste manier om wakker te worden, maar ja, dat kan dus blijkbaar al eens gebeuren... Ook bij ons had het niet lang meer geduurd voor we nat geweest zouden zijn, dus alles was heel snel ingepakt. Met deze tegenslag besloten we dan maar om snel een camping te zoeken met een droogkast en eventueel een bed, zodat we alles terug droog kregen. Uiteindelijk kwamen we in Wanaka aan en vonden we daar in de buurt een geschikte camping. Ondertussen scheen de zon weer helemaal en waren onze tenten direct weer droog. Na een paar machientjes wassen en drogen, waren er van onze natte morgen al geen sporen meer.
In Wanaka bevindt zich ook een vestiging van Puzzle world en omdat we al eens gaan kijken waren in Taupo, gingen we zeker terug. Hier hebben ze echt alle soorten puzzels en braincrackers en hier waren we dus een paar uurtjes zoet.
Onze weg zette zich daarna door naar Arrowtown een gezellig klein, historisch dorpje dat vroeger leefde van de goudhandel. Later reden we naar Lake Moke, Mell had ons aangeraden om daar zeker eens langs te gaan. Dit was een afgelegen meer, dus na lange tijd gravelroad, en hopen dat er geen tegenliggers kwamen, bereikten we het meer. En Mell had niet gelogen, het was weer een prachtige en rustige plek, waar we ook ineens onze tenten konden opzetten.
We gingen 's morgens vroeg opstaan om te gaan wandelen, dus vanaf het licht werd kwamen we uit onze tent. De nacht was nogal aan de koude kant geweest vonden we, maar dat het ijs op onze tent stond, dat hadden we echt niet verwacht! We trokken dus maar een trui extra aan en braken onze tenten af. Met vriesvingers en tenen als gevolg. Snel ontbijten en aan onze wandeling beginnen. Vanaf het punt waar we in de zon liepen warmden we weer snel op en na een wandeling van 1.5 uur was alles weer in orde. Tja hoe lager we gaan (op de kaart dan toch) hoe kouder het wordt... Dat belooft voor de komende dagen!
In Queenstown gingen we een dagje shoppen. Een dagje rustig aan voor we naar Milford Sound trokken in the middle of nowhere. We hebben een boottocht gemaakt met de Milford Warrander, een ship waar ongeveer 70 mensen op kunnen. Om half 5 's avonds gingen we aan boord en voeren we een beetje rond in het mooie fiordland. We zagen zeehonden, deze keer van dicht bij en kregen uitleg bij wat we zagen. Het Fiordland ontstond door gletsjers die doorheen de tijd tot water vergaan zijn. We kregen later nog de mogelijkheid om te kayakken of met de speedboot mee te varen. We kozen voor de speedboot, want kayakken zouden we graag nog een ander keertje uitgebreid doen.
We bleven ook logeren op de boot, dus er was nog een 3-gangen menu voorzien. Het was heerlijk en alles was vers gemaakt op de boot, zelfs de muffins die we bij het dessert kregen. We genoten van ons diner in deze geweldige omgeving en achteraf was het nog een gezellig avondje.
's Morgens waren we al om 6 uur op omdat we de zon wel graag zagen opkomen. Na een lekker ontbijtje stonden we dus weer op het dek om van het landschap te genieten. Achteraf werden we aan een uitkijkpunt afgezet, waar we enkele meters onder water (van achter glas) konden zien naar de visjes en andere levende wezens die zich hier bevonden. Normaal leven deze diersoorten veel dieper in de zee, maar omdat het hier door de samenstelling van zout -en zoetwater donkerder is leven ze meer aan de oppervlakte. Ook deze trip was weer de moeite waard!
Achteraf hebben we nog een wandeling van ongeveer 3 uur gemaakt naar de top van de berg (Key Summit) om weer super uitzichten te krijgen over de hele streek. Het weer was niet opperbest, dus we konden niet alles zien, maar wat we zagen maakte het klimmen toch ook weer goed :)
Nu zitten we ondertussen in Invercargill en zijn we onze trip naar Steward Island aan het plannen. Op dit eiland waar er nog veel inheemse vogels zitten zoals de Weka en de Kiwi gaan we hoogst waarschijnlijk een 3-daagse trektocht doen. We zullen dus alvast onze benen maar insmeren!
Tot zover voorlopig en we laten jullie zeker weten hoe het was op de Steward zijn eiland.
Bergen groeten van ons 3!
KIK
Toen we in Hokitika vertrokken maakten we een ritje langs Lake Karniere, de Dorothy Falls en Hokitika Gorge. Op die weg was de natuur, wederom, prachtig. Uiteindelijk moesten we terug langs Hokitika na dit ritje en zijn we maar ineens Fish en Chips gaan eten, want anders zouden we te laat zijn op onze volgende bestemming ;) (als je niets plant, doet het er niet toe wanneer je waar aankomt, dus het was eigenlijk puur voor de goesting). Het heeft in ieder geval gesmaakt!
Verder richting de gletsjers dan maar! We sliepen 's avonds op een camping vlak naast de baan in Hari Hari, dus we waren uiteraard vroeg wakker en konden onze weg dus weer eens verder zetten.
Er was nog een plekje waar we volgens een Duitser zeker moesten langs gaan, vlak bij Franz Josef (gletsjer 1). Dus zo gezegd zo gedaan, we passeerden langs Okarito. Hier bevond zich een mooi en rustig strandje waar we een spelende zeehond zagen voorbijzwemmen. Verder was er ook een lagoon, waar we weer een groot aantal oystercatchers tegen kwamen. Daar zetten we ons dan maar ineens neer om te eten, zodat we weer goed verder konden.
In Franz Josef informeerden we naar de mogelijkheden om een tocht op 1 van de gletsjers te doen en Kimby verkende de streek alvast vanuit de lucht. Uiteindelijk besloten we om ineens tot bij de volgende gletsjer (Fox) te gaan om daar een dagtrip te boeken. Dus de volgende dag trokken we onze stapschoenen weer aan en beklommen we de gletsjer. Het was een zware klim tot op het ijs, maar zeker en vast de moeite waard! We hadden een leuke groep en genoten met volle teugen van ons dagje. Na onze (late) lunch om een uur of 2 's middags begon het te regenen, maar die nattigheid kon onze gletsjer ervaring zeker niet stuk krijgen, het werd gewoon nog een beetje extra avontuurlijk. De foto's spreken voor zich denk ik...
Achteraf terug met de beide voetjes op de grond, sloten we onze dag af in een cafeetje aan de overkant van de straat, samen met Jerry en Lyn, een Engels koppel en Mell (ook van Engeland).
Het werd dus nog een heel gezellig avondje.
Normaal ging Ine de volgende dag skydiven, maar wegens te slecht weer kon dit niet door gaan, maar we hebben nog tijd genoeg om dat te doen natuurlijk.
Dus onze tocht ging verder...
We passeerden een zalm boerderij, gingen langs een uitkijkpunt waar je zeehonden kon zien (het waren stipjes) van heel ver :) en kwamen aan bij een camping aan een meertje. Het zag er gezellig uit en het weer was opgeklaard, dus we zetten onze tenten op en aten nog een hapje.
De volgende morgen bleek dat het weer HELEMAAL NIET was opgeklaard en het de hele nacht had geregend. We vonden het al verdacht dat Kimby al bijna volledig ingepakt was toen wij opstonden, maar de reden hiervoor was dat Kimby bijna uit haar tent dreef. Dit is natuurlijk niet de leukste manier om wakker te worden, maar ja, dat kan dus blijkbaar al eens gebeuren... Ook bij ons had het niet lang meer geduurd voor we nat geweest zouden zijn, dus alles was heel snel ingepakt. Met deze tegenslag besloten we dan maar om snel een camping te zoeken met een droogkast en eventueel een bed, zodat we alles terug droog kregen. Uiteindelijk kwamen we in Wanaka aan en vonden we daar in de buurt een geschikte camping. Ondertussen scheen de zon weer helemaal en waren onze tenten direct weer droog. Na een paar machientjes wassen en drogen, waren er van onze natte morgen al geen sporen meer.
In Wanaka bevindt zich ook een vestiging van Puzzle world en omdat we al eens gaan kijken waren in Taupo, gingen we zeker terug. Hier hebben ze echt alle soorten puzzels en braincrackers en hier waren we dus een paar uurtjes zoet.
Onze weg zette zich daarna door naar Arrowtown een gezellig klein, historisch dorpje dat vroeger leefde van de goudhandel. Later reden we naar Lake Moke, Mell had ons aangeraden om daar zeker eens langs te gaan. Dit was een afgelegen meer, dus na lange tijd gravelroad, en hopen dat er geen tegenliggers kwamen, bereikten we het meer. En Mell had niet gelogen, het was weer een prachtige en rustige plek, waar we ook ineens onze tenten konden opzetten.
We gingen 's morgens vroeg opstaan om te gaan wandelen, dus vanaf het licht werd kwamen we uit onze tent. De nacht was nogal aan de koude kant geweest vonden we, maar dat het ijs op onze tent stond, dat hadden we echt niet verwacht! We trokken dus maar een trui extra aan en braken onze tenten af. Met vriesvingers en tenen als gevolg. Snel ontbijten en aan onze wandeling beginnen. Vanaf het punt waar we in de zon liepen warmden we weer snel op en na een wandeling van 1.5 uur was alles weer in orde. Tja hoe lager we gaan (op de kaart dan toch) hoe kouder het wordt... Dat belooft voor de komende dagen!
In Queenstown gingen we een dagje shoppen. Een dagje rustig aan voor we naar Milford Sound trokken in the middle of nowhere. We hebben een boottocht gemaakt met de Milford Warrander, een ship waar ongeveer 70 mensen op kunnen. Om half 5 's avonds gingen we aan boord en voeren we een beetje rond in het mooie fiordland. We zagen zeehonden, deze keer van dicht bij en kregen uitleg bij wat we zagen. Het Fiordland ontstond door gletsjers die doorheen de tijd tot water vergaan zijn. We kregen later nog de mogelijkheid om te kayakken of met de speedboot mee te varen. We kozen voor de speedboot, want kayakken zouden we graag nog een ander keertje uitgebreid doen.
We bleven ook logeren op de boot, dus er was nog een 3-gangen menu voorzien. Het was heerlijk en alles was vers gemaakt op de boot, zelfs de muffins die we bij het dessert kregen. We genoten van ons diner in deze geweldige omgeving en achteraf was het nog een gezellig avondje.
's Morgens waren we al om 6 uur op omdat we de zon wel graag zagen opkomen. Na een lekker ontbijtje stonden we dus weer op het dek om van het landschap te genieten. Achteraf werden we aan een uitkijkpunt afgezet, waar we enkele meters onder water (van achter glas) konden zien naar de visjes en andere levende wezens die zich hier bevonden. Normaal leven deze diersoorten veel dieper in de zee, maar omdat het hier door de samenstelling van zout -en zoetwater donkerder is leven ze meer aan de oppervlakte. Ook deze trip was weer de moeite waard!
Achteraf hebben we nog een wandeling van ongeveer 3 uur gemaakt naar de top van de berg (Key Summit) om weer super uitzichten te krijgen over de hele streek. Het weer was niet opperbest, dus we konden niet alles zien, maar wat we zagen maakte het klimmen toch ook weer goed :)
Nu zitten we ondertussen in Invercargill en zijn we onze trip naar Steward Island aan het plannen. Op dit eiland waar er nog veel inheemse vogels zitten zoals de Weka en de Kiwi gaan we hoogst waarschijnlijk een 3-daagse trektocht doen. We zullen dus alvast onze benen maar insmeren!
Tot zover voorlopig en we laten jullie zeker weten hoe het was op de Steward zijn eiland.
Bergen groeten van ons 3!
KIK
Here we are again
For all you English speakers, its been quite a while, about a month I do believe...
And so sit down with a cuppa, so I can tell you what we have been up to...
After we left Palmerston North we went to Wellington, this is a large town and the home town of Peter Jackson. Some know him as the director of lord of the rings, here in NZ he is known as God. And being the fan I am, I took the opportunity to go on another tour to see the sights where the movie was filmed.
We also spent a day in the Te Papa Museum. Yes, excluding the lunch brake we where there for 5 hours. This place is huge and really interesting for the big as well as the small kids. And the best thing is it is absolutely free!
That evening we went to a rugby match. Hurricanes vs the reds (23-18). And we thought they only had cheerleaders at American football games. It was quite an event!
The next day we took the ferry to the south Island. And stayed in Nelson the first night, we kind of planned what we wanted to do on the south Island that evening and had some help from a friendly german guy. (I do believe a lot of people in Germany are not home.)
The south Island is totally different to the North Island, a lot less people, a lot more mountains. There seems to be a bit more emphasis on walking anywhere you go. Because there ain't much else you can do except enjoy what nature has to offer. So being the experienced trampers we are, we have enjoyed a lot of lovely walks. (Mount Robert was rather good, a bit windy on top though) and stayed at some amazing DOC campsites. The one that comes to mind immediately is the one on the edge of lake Moke. Beautiful, but the first time we experienced the cold. We woke up with ice on our tents. It was the 10th of march and it is quite clear that we are going into the autumn here. So we wear another layer of clothes and enjoy the sunshine even more when we get it .
On the way down the Island we had to make a pit stop in Hokitika. We had some trouble with the clutch, so had to have it replaced. It wasn`t too bad, we got to stay in a hostel for a couple of nights. (It was raining and so we could not put our tents up or we would have gotten washed out) One evening we went to the local cinema, this is an old bank building which has been transformed. The owner has put some sofas in the main hall and has hung a big white screen. He sells semi cool wine and beer and the movies shown are all b listed but it adds to the ambiance somehow. It was really cosy and very welcome on a wet afternoon.
I also went bone carving one of the days we where there. Well not exactly bone but shell. I made my own design and worked on it for a whole day. Ine and Katleen went online so that is why the Flemish part of the blog was a bit more up to date. Because I was carving while they were typing.
Anyway the day the car was ready we packed up and headed on again. Thankfully it also stopped raining that day. First stop Hokitika gorge. The river that runs through it has the most amazing color (the water has any way) as you can see on the pictures. We have no idea why its this color (where is that board with information when you need it!) but think its cool and the nauseating swingbridge was fun to!
From Hokitika it was on to Fox glacier and Franz Josef. These are 2 glaciers in the Mount Cook National Park, and they are still growing in size, which apparently is pretty unique thanks to global warming. I went and flew over them with a helicopter, we also landed at the top so we could have a good look around. It was cold but good. and except for Mount Cook being `in cloud` it was a really good day for flying. The next day we went for a walk on the glacier. It was quite a climb getting there, and after we had lunch, it started to rain! Apparently it happens quite a lot. (something has to make the glacier grow). Our guide Rob was from Holland and has lived in NZ for the last 17 years. He kept us entertained with a lot of interesting stories about the glaciers and how they got to be there in the first place. So we didn`t mind the frozen fingers and toes to much.
There where some nice people on the trip with us that day, and to celebrate the hard days walk, we went to the pub in the evening. To Mell, Marcia, Jerry and Lyn thanks for the lovely evening and hope the rest of your journey goes well!
We stayed to watch the live evening act and see the locals unwind. Not made up our minds which was the most entertaining!
The next day Ine had a sky dive booked but the weather gods decided against it, so we moved on.
We stayed the night in Haast, a tiny town, this is because nobody in their right mind would live here. The sandflies outnumber the locals , about a zillion to one. Another DOC campsite, where I actually woke up in a puddle of water. It had rained so much during the night that the field had become a swamp. So we packed up quickly and found the sun in Wanaka. To get here we had go drive along the Haast pas. A long road where everywhere you look deserves its own picture postcard. In Wanaka we had to wash and dry everything because a lot of our gear got wet during the night.
In the winter this town is a ski resort but its main attraction for us was Puzzle world.
Just big kids we are...
In the afternoon we got to Arrowtown. Nice little village, brilliant little chocolate shop! Hand made chocolate following a Belgian recepy. We have been to some cool places but this was nearly heaven for the chocoholic that I am... Ine and Katleen found there fancy in the fudge shop across the road. The chocolate tastes totally different here so it was a nice treat.
The next day we where in Queenstown where we did a spot of shopping, by the end of the day we all had a new pair of shoes, girls will be girls,... Its all the walking we do, they wear out...
Next stop after Queenstown was Milford sound. This is situated in fiordland, another National park and place of beauty. Milford is one of the most popular sounds and easier to get to than Doubtfull sound. So we booked an overnight cruise to see it. We left at approx.4 pm and had a tour of the first part of the sound. We saw some seals as they where chilling out on the rocks. And had a tour in the speedboat as the cook was preparing dinner.
Everyone went to bed early because at 7 in the morning we where heading out to sea. The mist lifting early in the morning made the whole place almost magical.
On our way back to the harbour we stopped at the underwater observatory.
There are two layers of water, salty sea water and, sweat rainwater in the sound. The top layer blocks out the sun so the plants and fish that live here normally survive only in really deep water. And not in the shallow waters of a fjord or sound (300m is shallow, pff). So the black corral that looked pretty white to me, was unique. Its a good thing these tours are all guided. All fishes look pretty much the same to me. On the way back from Milford we went for another walk to stretch our sealegs.
And so that brings us to Invercargill where we are now, planning our trip on Stewart Island.
We are going to do a three day trek and hope to see a lot of NZ wild life. The Island is as Big as Singapore and has only a handful of streets on it, no cars aloud. So I think the chance we see some critters is big.
We will keep you posted...
And so sit down with a cuppa, so I can tell you what we have been up to...
After we left Palmerston North we went to Wellington, this is a large town and the home town of Peter Jackson. Some know him as the director of lord of the rings, here in NZ he is known as God. And being the fan I am, I took the opportunity to go on another tour to see the sights where the movie was filmed.
We also spent a day in the Te Papa Museum. Yes, excluding the lunch brake we where there for 5 hours. This place is huge and really interesting for the big as well as the small kids. And the best thing is it is absolutely free!
That evening we went to a rugby match. Hurricanes vs the reds (23-18). And we thought they only had cheerleaders at American football games. It was quite an event!
The next day we took the ferry to the south Island. And stayed in Nelson the first night, we kind of planned what we wanted to do on the south Island that evening and had some help from a friendly german guy. (I do believe a lot of people in Germany are not home.)
The south Island is totally different to the North Island, a lot less people, a lot more mountains. There seems to be a bit more emphasis on walking anywhere you go. Because there ain't much else you can do except enjoy what nature has to offer. So being the experienced trampers we are, we have enjoyed a lot of lovely walks. (Mount Robert was rather good, a bit windy on top though) and stayed at some amazing DOC campsites. The one that comes to mind immediately is the one on the edge of lake Moke. Beautiful, but the first time we experienced the cold. We woke up with ice on our tents. It was the 10th of march and it is quite clear that we are going into the autumn here. So we wear another layer of clothes and enjoy the sunshine even more when we get it .
On the way down the Island we had to make a pit stop in Hokitika. We had some trouble with the clutch, so had to have it replaced. It wasn`t too bad, we got to stay in a hostel for a couple of nights. (It was raining and so we could not put our tents up or we would have gotten washed out) One evening we went to the local cinema, this is an old bank building which has been transformed. The owner has put some sofas in the main hall and has hung a big white screen. He sells semi cool wine and beer and the movies shown are all b listed but it adds to the ambiance somehow. It was really cosy and very welcome on a wet afternoon.
I also went bone carving one of the days we where there. Well not exactly bone but shell. I made my own design and worked on it for a whole day. Ine and Katleen went online so that is why the Flemish part of the blog was a bit more up to date. Because I was carving while they were typing.
Anyway the day the car was ready we packed up and headed on again. Thankfully it also stopped raining that day. First stop Hokitika gorge. The river that runs through it has the most amazing color (the water has any way) as you can see on the pictures. We have no idea why its this color (where is that board with information when you need it!) but think its cool and the nauseating swingbridge was fun to!
From Hokitika it was on to Fox glacier and Franz Josef. These are 2 glaciers in the Mount Cook National Park, and they are still growing in size, which apparently is pretty unique thanks to global warming. I went and flew over them with a helicopter, we also landed at the top so we could have a good look around. It was cold but good. and except for Mount Cook being `in cloud` it was a really good day for flying. The next day we went for a walk on the glacier. It was quite a climb getting there, and after we had lunch, it started to rain! Apparently it happens quite a lot. (something has to make the glacier grow). Our guide Rob was from Holland and has lived in NZ for the last 17 years. He kept us entertained with a lot of interesting stories about the glaciers and how they got to be there in the first place. So we didn`t mind the frozen fingers and toes to much.
There where some nice people on the trip with us that day, and to celebrate the hard days walk, we went to the pub in the evening. To Mell, Marcia, Jerry and Lyn thanks for the lovely evening and hope the rest of your journey goes well!
We stayed to watch the live evening act and see the locals unwind. Not made up our minds which was the most entertaining!
The next day Ine had a sky dive booked but the weather gods decided against it, so we moved on.
We stayed the night in Haast, a tiny town, this is because nobody in their right mind would live here. The sandflies outnumber the locals , about a zillion to one. Another DOC campsite, where I actually woke up in a puddle of water. It had rained so much during the night that the field had become a swamp. So we packed up quickly and found the sun in Wanaka. To get here we had go drive along the Haast pas. A long road where everywhere you look deserves its own picture postcard. In Wanaka we had to wash and dry everything because a lot of our gear got wet during the night.
In the winter this town is a ski resort but its main attraction for us was Puzzle world.
Just big kids we are...
In the afternoon we got to Arrowtown. Nice little village, brilliant little chocolate shop! Hand made chocolate following a Belgian recepy. We have been to some cool places but this was nearly heaven for the chocoholic that I am... Ine and Katleen found there fancy in the fudge shop across the road. The chocolate tastes totally different here so it was a nice treat.
The next day we where in Queenstown where we did a spot of shopping, by the end of the day we all had a new pair of shoes, girls will be girls,... Its all the walking we do, they wear out...
Next stop after Queenstown was Milford sound. This is situated in fiordland, another National park and place of beauty. Milford is one of the most popular sounds and easier to get to than Doubtfull sound. So we booked an overnight cruise to see it. We left at approx.4 pm and had a tour of the first part of the sound. We saw some seals as they where chilling out on the rocks. And had a tour in the speedboat as the cook was preparing dinner.
Everyone went to bed early because at 7 in the morning we where heading out to sea. The mist lifting early in the morning made the whole place almost magical.
On our way back to the harbour we stopped at the underwater observatory.
There are two layers of water, salty sea water and, sweat rainwater in the sound. The top layer blocks out the sun so the plants and fish that live here normally survive only in really deep water. And not in the shallow waters of a fjord or sound (300m is shallow, pff). So the black corral that looked pretty white to me, was unique. Its a good thing these tours are all guided. All fishes look pretty much the same to me. On the way back from Milford we went for another walk to stretch our sealegs.
And so that brings us to Invercargill where we are now, planning our trip on Stewart Island.
We are going to do a three day trek and hope to see a lot of NZ wild life. The Island is as Big as Singapore and has only a handful of streets on it, no cars aloud. So I think the chance we see some critters is big.
We will keep you posted...
maandag 3 maart 2008
Bijna helemaal vanonder op de wereld!
Dag iedereen!
Eindelijk nog eens een deftige internetshop gevonden om nog eens een beetje te bloggen!
Hier zijn we dan op het zuideiland. Vandaag zitten we in Hokitika, maar we zullen even van in Wellington beginnen.
Voor de overzetboot moesten we in Wellington zijn. Daar zijn we dan ineens 2 dagen gebleven, want we hadden tickets geboekt voor een rugbymatch. Echt geweldig om in zo'n stadion te zijn voor zo'n match. Het waren "The Hurricanes" tegen "The Reds" 2 ploegen van de Super 14 van NZ, Australie en Afrika. Laat ons dus gewoonweg zeggen topploegen. Ongelofelijke sport om te kijken en het entertainment op en rond het veld was ook wel op en top.
De volgende morgen zijn we dan met de "InterIslander" naar het zuideiland gevaren. Onderweg zagen we dolfijnen, de eerste en enigen tot hier toe, maar normaal gezien zouden we er nog wel een aantal moeten tegenkomen.
Na een avondje plannen trokken we eerst naar Motueka om naar de markt te gaan (8 kramen en pakweg 60 bezoekers, alhoewel ik nu waarschijnlijk al overdrijf). Normaal gingen we in de streek van Abel Tasman nog kajakken, maar het weer zat even niet mee, dus dat stellen we dan maar uit tot op onze terugweg.
Onze weg ging dan verder naar Nelson Lakes National Park, dit is een heel mooi gebergte waarin zich ook nog 2 grote meren bevinden. Achteraf bleek deze buurt echt wel de moeite waard om van naderbij te bekijken. De eerste avond genoten we aan het water van ons avondmaal en we bleven daar gezellig zitten tot de zon onder ging (het was dus 24 februari en wij zaten tot een uur of 10 in ons t-shirtje buiten hee!!! )
De volgende dag trokken we onze wandelschoenen aan en trokken we de bergen in. Mount Robert is een berg die gelegen is aan Lake Rotoiti en die dus prachtige uitzichten geeft over het meer en de hele streek. Ook al was het een heuse klim van 2 uur en zagen onze kuitspieren weer een beetje af, we vonden het echt de moeite waard. Het was een trip van dikke 5 uur, maar onvergetelijk.
Achteraf zijn we nog even een kijkje gaan nemen bij Lake Rotoroa, maar eigenlijk was het vorige meer toch veel mooier hoor :) qua mooie natuur wordt een mens hier eeeeecht wel verwend. Zooooooooooooooo mooooooooooi.
Dan trokken we terug richting kust, meer bepaald de westkust. We namen de moeite om een omweg te maken naar Karamea en ook daar hebben we geen spijt van. Karamea is een rustige buurt aan de kust waar er op gebied van archeologie schatten te vinden zijn. Hier vond men onder andere beenderen van de Moa, een lang uitgestorven vogel soort.
Wij gingen dan ook eens op verkenning... Met onze Petzls op het hoofd gingen we de grotten in. We twijfelden eerst omdat er verwittigd werd dat er veel Weta's (sprinkaanachtige insecten) en spinnen zitten. Maar uiteindelijk viel dat allemaal wel mee. Die dag deden we ook nog een wandeling naar de boogrotsen in de buurt en een klein meertje, om de avond af te sluiten met een wandeling van een uur door regenwoud om aan een prachtig strand te komen. Natuurlijk moesten we die wandeling ook nog terug doen, maar tegen valavond was het nog heel mooi.
Ondertussen hebben we op de weg naar Hokitika nog een kleine omweg gemaakt om een kolonie zeehonden te gaan bekijken. Ook leuk om die beestjes bezig te zien :). We passeerden ook nog de Pancake rocks, maar hier zullen de foto's wel voor zich spreken.
Ondertussen zitten we in Hokitika en hebben we omwille van de regen een paar nachten in hostels doorgebracht omdat het hier gigantisch regende!!! Jaja, het is hier niet enkel zon :). Als we in onze tentjes hadden geslapen waren we waarschijnlijk afgedreven. Hier geldt in het algemeen de regel, als het na een warme en droge zomer dan eindelijk eens regent, dan valt het er dagen aan een stuk met bakken uit. We hebben dan maar ineens een cinemake gedaan. Met cinemaKE overdrijf ik echt niet hoor, eigenlijk was het eerder een groot scherm ergens in een living met een 10-tal zetels er voor. Al bij al zal er 25 man geweest zijn en dan zat de zaal echt wel vol! Er zijn zelfs nog stoelen bijgezet :) absoluut gezellig was het wel. Echt niet te vergelijken met onze megazalen...
Voila, nu zijn jullie ook weer een beetje op de hoogte van ons avontuur! Wij zetten onze reis weer verder richting zuiden. We komen dichter en dichter bij de gletsjers.
Tot de volgende keer!!!
Heel veel groeten van ons 3en!
x
Eindelijk nog eens een deftige internetshop gevonden om nog eens een beetje te bloggen!
Hier zijn we dan op het zuideiland. Vandaag zitten we in Hokitika, maar we zullen even van in Wellington beginnen.
Voor de overzetboot moesten we in Wellington zijn. Daar zijn we dan ineens 2 dagen gebleven, want we hadden tickets geboekt voor een rugbymatch. Echt geweldig om in zo'n stadion te zijn voor zo'n match. Het waren "The Hurricanes" tegen "The Reds" 2 ploegen van de Super 14 van NZ, Australie en Afrika. Laat ons dus gewoonweg zeggen topploegen. Ongelofelijke sport om te kijken en het entertainment op en rond het veld was ook wel op en top.
De volgende morgen zijn we dan met de "InterIslander" naar het zuideiland gevaren. Onderweg zagen we dolfijnen, de eerste en enigen tot hier toe, maar normaal gezien zouden we er nog wel een aantal moeten tegenkomen.
Na een avondje plannen trokken we eerst naar Motueka om naar de markt te gaan (8 kramen en pakweg 60 bezoekers, alhoewel ik nu waarschijnlijk al overdrijf). Normaal gingen we in de streek van Abel Tasman nog kajakken, maar het weer zat even niet mee, dus dat stellen we dan maar uit tot op onze terugweg.
Onze weg ging dan verder naar Nelson Lakes National Park, dit is een heel mooi gebergte waarin zich ook nog 2 grote meren bevinden. Achteraf bleek deze buurt echt wel de moeite waard om van naderbij te bekijken. De eerste avond genoten we aan het water van ons avondmaal en we bleven daar gezellig zitten tot de zon onder ging (het was dus 24 februari en wij zaten tot een uur of 10 in ons t-shirtje buiten hee!!! )
De volgende dag trokken we onze wandelschoenen aan en trokken we de bergen in. Mount Robert is een berg die gelegen is aan Lake Rotoiti en die dus prachtige uitzichten geeft over het meer en de hele streek. Ook al was het een heuse klim van 2 uur en zagen onze kuitspieren weer een beetje af, we vonden het echt de moeite waard. Het was een trip van dikke 5 uur, maar onvergetelijk.
Achteraf zijn we nog even een kijkje gaan nemen bij Lake Rotoroa, maar eigenlijk was het vorige meer toch veel mooier hoor :) qua mooie natuur wordt een mens hier eeeeecht wel verwend. Zooooooooooooooo mooooooooooi.
Dan trokken we terug richting kust, meer bepaald de westkust. We namen de moeite om een omweg te maken naar Karamea en ook daar hebben we geen spijt van. Karamea is een rustige buurt aan de kust waar er op gebied van archeologie schatten te vinden zijn. Hier vond men onder andere beenderen van de Moa, een lang uitgestorven vogel soort.
Wij gingen dan ook eens op verkenning... Met onze Petzls op het hoofd gingen we de grotten in. We twijfelden eerst omdat er verwittigd werd dat er veel Weta's (sprinkaanachtige insecten) en spinnen zitten. Maar uiteindelijk viel dat allemaal wel mee. Die dag deden we ook nog een wandeling naar de boogrotsen in de buurt en een klein meertje, om de avond af te sluiten met een wandeling van een uur door regenwoud om aan een prachtig strand te komen. Natuurlijk moesten we die wandeling ook nog terug doen, maar tegen valavond was het nog heel mooi.
Ondertussen hebben we op de weg naar Hokitika nog een kleine omweg gemaakt om een kolonie zeehonden te gaan bekijken. Ook leuk om die beestjes bezig te zien :). We passeerden ook nog de Pancake rocks, maar hier zullen de foto's wel voor zich spreken.
Ondertussen zitten we in Hokitika en hebben we omwille van de regen een paar nachten in hostels doorgebracht omdat het hier gigantisch regende!!! Jaja, het is hier niet enkel zon :). Als we in onze tentjes hadden geslapen waren we waarschijnlijk afgedreven. Hier geldt in het algemeen de regel, als het na een warme en droge zomer dan eindelijk eens regent, dan valt het er dagen aan een stuk met bakken uit. We hebben dan maar ineens een cinemake gedaan. Met cinemaKE overdrijf ik echt niet hoor, eigenlijk was het eerder een groot scherm ergens in een living met een 10-tal zetels er voor. Al bij al zal er 25 man geweest zijn en dan zat de zaal echt wel vol! Er zijn zelfs nog stoelen bijgezet :) absoluut gezellig was het wel. Echt niet te vergelijken met onze megazalen...
Voila, nu zijn jullie ook weer een beetje op de hoogte van ons avontuur! Wij zetten onze reis weer verder richting zuiden. We komen dichter en dichter bij de gletsjers.
Tot de volgende keer!!!
Heel veel groeten van ons 3en!
x
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
