When we left the farm, we took the Forgotten World Highway. It took us 5 hours to drive down it, and I think we passed no more than 20 cars.
Saturday we where in New Plymouth and as this is a reasonable sized town, we thought we would treat ourselves and go for a meal and a drink after.
We had a chinees and looked for a pub that looked a bit lively, we where in bed by 10! I think coming from antwerp, we're a bit spoiled.
We have also started walking a bit more. In april we want to climb Mount Doom (see lord of the rings), and sitting in the car a lot does not help. So the new aim is to get fit, or as near as. There are a lot of walking tracks everywhere, so it is not hard.
One of our walks was to the Bridge to Nowhere. It crosses the Whanganui river. We took a jet boat to the nearest docking point near the bridge, and then it was a 40 min walk to the bridge. (we are building up the distances!). Years ago there was a lot of farms there, the river was an important way of transport. But now there are the roads and they dont use the river any more. So the farmers have left and the bridge is not used any more.
The guy who steered the boat was able to give a lot of info, about the Maori to, so it was really an interesting day out.
And so now we are in Palmerston North for a couple of days before we go to Wellington, where there are a lot more movie sites to see, yipie!
We will let you know more when we can, the south Island is even more deserted so we shall see if they know what internet is!
woensdag 20 februari 2008
dinsdag 19 februari 2008
New adventures
We have finally made it out of Auckland!
Yes its taken us a while, but we are in Palmerston North tonight. The last days on the North Island. We have booked the boat that will take us to the South Island for the 23 of feb.
So what have we been up to?
Well, when we where in Auckland we met up with Josh again. (This is someone we met in the Kahoe farm hostel). He had suggested to come and make the real belgian fries for him and his family when we where in Auckland next, so we did.
It took us a while to get it right, the potatoes and oil, are not the same. But the end result was pretty decent so they got the idea of what there supposed to taste like.
In the evening Josh showed us around Auckland, and when we came upon a belgian bar, we advised him on what kind of beer he should drink!
The family was kind enough to let us stay the night, so to Josh and the rest of the Bartlett family, THANK YOU! for making us feel welcome.
After that we went to visit Mata Mata, this is where the shire is and we stood in front of the party tree. For the non Lord of the Rings fans. This is a place where part of the movie Lord of the Rings was filmed, its where the hobbits live.
We drove to Taumarunui the same day and some how Ine and Katleen ended up joining in with a football match.
We went there to visit Leen (a friend of Katleen who moved to NZ about 4 years ago). We met at the tournament in the town and they where a player short so why not.
We stayed at the farm for a couple days, its situated almost in the middle of nowhere. It was really cool for us townies to get a glimpse of what they do on a farm in NZ. We got the chance to sheer a sheep (wel a part of it), we also saw how the real sheerers do it. (just a little faster).
We saw a cow give birth, as in we saw Brendon give her a hand. The calf was a little stuck so he had to pull it out.
I even watched as others where working hard to build a hayshed, no, I think I shovelled a bit of dirt into a hole. Yes, it was really hard work!
Everything was a really interesting, and before we go to aussi we will go back to learn some more.
The second day we where there, we joined in with the sportsday the neighbours organise every 2 years. They had the same kind of games we played in the youthclub, so we had lots of fun.
In the evening we had a good bbq to end a good day.
We also went to Rotorua. This is the town that smells like farts, it really does. Its because of the thermal activity. The earth boubles and farts away here. In the evening we went for a traditional Maori meal (Hangi). They pull it out of the ground but its really yummy. They also had a show telling us about their traditions.
I will have to tell you more about it tomorow because the internet place is closing down. Goodnight
Yes its taken us a while, but we are in Palmerston North tonight. The last days on the North Island. We have booked the boat that will take us to the South Island for the 23 of feb.
So what have we been up to?
Well, when we where in Auckland we met up with Josh again. (This is someone we met in the Kahoe farm hostel). He had suggested to come and make the real belgian fries for him and his family when we where in Auckland next, so we did.
It took us a while to get it right, the potatoes and oil, are not the same. But the end result was pretty decent so they got the idea of what there supposed to taste like.
In the evening Josh showed us around Auckland, and when we came upon a belgian bar, we advised him on what kind of beer he should drink!
The family was kind enough to let us stay the night, so to Josh and the rest of the Bartlett family, THANK YOU! for making us feel welcome.
After that we went to visit Mata Mata, this is where the shire is and we stood in front of the party tree. For the non Lord of the Rings fans. This is a place where part of the movie Lord of the Rings was filmed, its where the hobbits live.
We drove to Taumarunui the same day and some how Ine and Katleen ended up joining in with a football match.
We went there to visit Leen (a friend of Katleen who moved to NZ about 4 years ago). We met at the tournament in the town and they where a player short so why not.
We stayed at the farm for a couple days, its situated almost in the middle of nowhere. It was really cool for us townies to get a glimpse of what they do on a farm in NZ. We got the chance to sheer a sheep (wel a part of it), we also saw how the real sheerers do it. (just a little faster).
We saw a cow give birth, as in we saw Brendon give her a hand. The calf was a little stuck so he had to pull it out.
I even watched as others where working hard to build a hayshed, no, I think I shovelled a bit of dirt into a hole. Yes, it was really hard work!
Everything was a really interesting, and before we go to aussi we will go back to learn some more.
The second day we where there, we joined in with the sportsday the neighbours organise every 2 years. They had the same kind of games we played in the youthclub, so we had lots of fun.
In the evening we had a good bbq to end a good day.
We also went to Rotorua. This is the town that smells like farts, it really does. Its because of the thermal activity. The earth boubles and farts away here. In the evening we went for a traditional Maori meal (Hangi). They pull it out of the ground but its really yummy. They also had a show telling us about their traditions.
I will have to tell you more about it tomorow because the internet place is closing down. Goodnight
Onze laatste dagen in het noorden van NZ
Hello Folks!
Het is weer even geleden dat we onze blog hebben bijgewerkt, dus verwacht je maar aan een fiks verslag en een grote portie foto's!
We zijn ondertussen op bezoek geweest bij Leen en Brendon (alias B.J.) in Tauramanui. Leen is een vriendin van Katleen van vroeger bij de scouts. Ondertussen woont Leen al enkele jaren in NZ met haar man (echte Kiwi) en sinds oktober hebben ze een dochter (Alisha).
Op weg naar Tauramanui kregen we van Leen bericht dat we best ineens naar het voetbalplein kwamen omdat ze moest spelen om 18u. Dus wij daar heen gegaan met het idee om eens goed te supporteren vanaf de zijlijn... Tja dat was buiten 2 dames gerekend die hadden afgebeld, dus Katleen en Ine werden mee ingeschakeld als reserven. Het bleek een tornooi te zijn, dus het waren 2 matchen die avond. Gelukkig was het maar 12 minuten aan elke kant van het veld, want onze conditie is er tot eergisteren niet beter op geworden. Maar soit we hebben nog eens een sportieve inspanning gedaan en achteraf waren ze nog steeds blij dat we meegedaan hadden, dus zoo slecht was het niet :)
Ook de volgende dag ging er sportief aan toe, het was sportdag met de buren. Echt wel heel leuk omdat iedereen, jong en oud, mee deed. Ook hier werden we ineens mee ingeschakeld. Iedereen werd in teams ingedeeld en met 5 ploegen. Er werden verschillende spelletjes tegen elkaar gespeeld: ei-smijten, touwtrekken, een megamixparcours op snelheid, 10x om de vinger draaien en dan zo recht mogelijk terug lopen en zeilschuiven. We voelden ons terug helemaal scout en chirotrut ;) (tis maar voor te lachen hee, we weten niet hoe je iemand van de chiro noemt en chirolid vonden we dom klinken). Ook het zeilschuiven ontbrak er niet aan. Het was een leuk dagje dat uiteraard met een BBQ werd afgesloten.
De volgende dag waren we vroeg uit de veren, want we gingen schapen scheren. Jaja, weer een opdracht volbracht! Vreemd om bij zo'n schaap zijn frakske uit te doen. Leuke ervaring en dit was nog maar het begin van onze belevenissen op de boerderij...
Na het schapen scheren vertrokken we voor 2 dagen naar andere oorden. We bezochten het stadje Rotorua, waar er veel thermische activiteit is en waar het ongelofelijk hard naar rotte eieren stinkt! Echt niet normaal die geur daar, maar gelukkig voor jullie is er geen geur gekoppeld aan foto's. Maar het was zeker de moeite waard om er langs te gaan. 's Avonds zijn we naar een Maoridorp gegaan waar we kennis maakten met de speciale Maori cultuur, ook echt wel de moeite. Bij de Mitai stam zagen we hoe ze hun eten onder de grond klaar maken (Hangi). Verder kregen we een rondleiding door het dorp en genoten we van een voorstelling van hun zang\dans\muziek\kleding\wapens\tattoo's,... (zie foto's). Later schoven we aan tafel om te genieten van een heerlijke Maori maaltijd en achteraf gingen we nog even op stap om glimwormen en palingen te spotten.
De ochtend na ons bezoek aan de Mitai stam gingen we terug om ons net iets meer in te leven in het Maorigebeuren. Weer een opdracht achter de rug!
Verder zijn we nog langs de Huka Falls geweest aan het Taupo meer, we bezochten een glasblazer en we gingen langs Puzzle World. (blijkbaar zijn er in Merksem nog fans van de WASGIJ puzzels!). En terug op weg naar Tauramanui, de beste verblijfplaats tot hiertoe :)
Bij Leen, B.J en Alisha zijn we dan nog een paar dagen (of eigenlijk stiekem een week) gebleven. Het was leuk om daar de familie te leren kennen en hoe het er bij hen op de boerderij (niet het platteland, wel een heel gebergte) aan toe gaat.
We zijn met bijna heel de familie (ouders, broer en zussen met kinderen van BJ) de bergen ingetrokken om de hut die ze daar aan het bouwen zijn te gaan bewonderen. Met 2 auto's (4x4 uiteraard) een Quad en de Rhino (zie foto's) trokken we de bergen in. Veld na veld reden we door, hek open, hek toe, koeien, schapen, varkens, geiten en herten kwamen we tegen voor we ergens plots aan de hut kwamen. Leuk tripje! Voor herhaling vatbaar! Na een stevige lunch zijn we blauwe bessen gaan plukken voor de moeder van BJ, zij maakt daar verschillende lekkernijen mee. Maar achteraf bekeken doet Kimby dat ook niet slecht hoor, het dessert heeft gesmaakt.
Samen met Leen en Alisha hebben we ons de volgende dagen nog nuttig en natuurlijk ook iets minder nuttig bezig gehouden. BJ heeft ons 's avonds nog meer kennis laten maken met hun levensstijl en de dieren. We hebben eens paard gereden, we gingen mee de bergen in op geitenjacht en we zagen een kalf geboren worden. Het waren niet alledaagse (of toch niet voor ons) maar wel onvergetelijke gebeurtenissen die we zeker niet snel zullen vergeten.
Het was een geweldige week, maar ja, we moeten onze weg richting Zuidereiland nog verder zetten. We namen dus voorlopig afscheid en zetten onze reis verder. 1 ding is zeker: "Ze zien ons in april nog terug in Tauramanui!".
Onze weg ging verder richting Strattford via de 'Forgotten World Highway'. Op heel de weg kwamen we weinig mensen tegen en je zou denken een highway is een deftige baan, maar niet hier hoor, plots reden we weer kilometers lang op gravel. We bezochten een bar (Pub Whangamomona) in the middle of nowhere, waar de tijd zoals ze zeggen stil staat, maar uiteindelijk viel dat wel mee.
We zijn in New Plymouth geweest waar we een wandeling gemaakt hebben in een mooi park met een bloementuin en een kleine zoo. Na deze wandelig hebben we nog geen dag stilgezeten.
We bezochten de Dawson Falls en maakten een heel mooie wandeling aan de voet van Mount Taranaki. Deze omgeving was ook weer heel mooi.
We zijn dan verder doorgereden naar Wanganui. Op zoek naar een camping richting Pipiriki, waar we de volgende dag heen gingen kwamen we weer op ongelofelijke plaatsen. De natuur blijft ons verbazen...
In Pipiriki gingen we met een jetboat naar een plaats in het park waar je met de auto niet kan komen (te voet duurt het 3 dagen voor je er bent) om naar de 'Bridge to Nowhere' te gaan. De brug op zich was niet wauw, maar de verhalen die er achter schuil gingen wel en de natuur die er om heen ligt is gewoonweg prachtig! Natuurlijk was het jetboaten op zich ook al een avontuurtje op zich :)
Dan zijn we weer bij vandaag. We zaten vanmorgen terug in Wanganui city waar we een beetje gingen shoppen en naar Durie Hill gingen. Hier zou een tunnel zijn met een lift naar de top van de berg. We waren benieuwd en gingen op zoek maar vonden de tunnel niet direct. Dan maar te voet naar boven... 66 meter per trap naar boven (dit is te vergelijken met een 20e verdieping), dus dit was een goede training voor de komende wandelingen. Boven op de top van de berg stond dan de toren die uitzicht geeft over de hele stad, dus wij nog eens 176 trappen op. Op zich valt dit allemaal mee maar in een tijdsspanne van 20 minuten vergt het toch wel wat van de kuitspieren. Boven vonden we de weg naar de lift wel, dus de afdaling deden we met de lift. Uiteindelijk bleek dat de tunnel vlak naast de trap was en we dus niet goed genoeg rondgekeken hadden :) Maar we hebben onze conditietraining voor vandaag dan toch ook weer gehad.
Het is weer even geleden dat we onze blog hebben bijgewerkt, dus verwacht je maar aan een fiks verslag en een grote portie foto's!
We zijn ondertussen op bezoek geweest bij Leen en Brendon (alias B.J.) in Tauramanui. Leen is een vriendin van Katleen van vroeger bij de scouts. Ondertussen woont Leen al enkele jaren in NZ met haar man (echte Kiwi) en sinds oktober hebben ze een dochter (Alisha).
Op weg naar Tauramanui kregen we van Leen bericht dat we best ineens naar het voetbalplein kwamen omdat ze moest spelen om 18u. Dus wij daar heen gegaan met het idee om eens goed te supporteren vanaf de zijlijn... Tja dat was buiten 2 dames gerekend die hadden afgebeld, dus Katleen en Ine werden mee ingeschakeld als reserven. Het bleek een tornooi te zijn, dus het waren 2 matchen die avond. Gelukkig was het maar 12 minuten aan elke kant van het veld, want onze conditie is er tot eergisteren niet beter op geworden. Maar soit we hebben nog eens een sportieve inspanning gedaan en achteraf waren ze nog steeds blij dat we meegedaan hadden, dus zoo slecht was het niet :)
Ook de volgende dag ging er sportief aan toe, het was sportdag met de buren. Echt wel heel leuk omdat iedereen, jong en oud, mee deed. Ook hier werden we ineens mee ingeschakeld. Iedereen werd in teams ingedeeld en met 5 ploegen. Er werden verschillende spelletjes tegen elkaar gespeeld: ei-smijten, touwtrekken, een megamixparcours op snelheid, 10x om de vinger draaien en dan zo recht mogelijk terug lopen en zeilschuiven. We voelden ons terug helemaal scout en chirotrut ;) (tis maar voor te lachen hee, we weten niet hoe je iemand van de chiro noemt en chirolid vonden we dom klinken). Ook het zeilschuiven ontbrak er niet aan. Het was een leuk dagje dat uiteraard met een BBQ werd afgesloten.
De volgende dag waren we vroeg uit de veren, want we gingen schapen scheren. Jaja, weer een opdracht volbracht! Vreemd om bij zo'n schaap zijn frakske uit te doen. Leuke ervaring en dit was nog maar het begin van onze belevenissen op de boerderij...
Na het schapen scheren vertrokken we voor 2 dagen naar andere oorden. We bezochten het stadje Rotorua, waar er veel thermische activiteit is en waar het ongelofelijk hard naar rotte eieren stinkt! Echt niet normaal die geur daar, maar gelukkig voor jullie is er geen geur gekoppeld aan foto's. Maar het was zeker de moeite waard om er langs te gaan. 's Avonds zijn we naar een Maoridorp gegaan waar we kennis maakten met de speciale Maori cultuur, ook echt wel de moeite. Bij de Mitai stam zagen we hoe ze hun eten onder de grond klaar maken (Hangi). Verder kregen we een rondleiding door het dorp en genoten we van een voorstelling van hun zang\dans\muziek\kleding\wapens\tattoo's,... (zie foto's). Later schoven we aan tafel om te genieten van een heerlijke Maori maaltijd en achteraf gingen we nog even op stap om glimwormen en palingen te spotten.
De ochtend na ons bezoek aan de Mitai stam gingen we terug om ons net iets meer in te leven in het Maorigebeuren. Weer een opdracht achter de rug!
Verder zijn we nog langs de Huka Falls geweest aan het Taupo meer, we bezochten een glasblazer en we gingen langs Puzzle World. (blijkbaar zijn er in Merksem nog fans van de WASGIJ puzzels!). En terug op weg naar Tauramanui, de beste verblijfplaats tot hiertoe :)
Bij Leen, B.J en Alisha zijn we dan nog een paar dagen (of eigenlijk stiekem een week) gebleven. Het was leuk om daar de familie te leren kennen en hoe het er bij hen op de boerderij (niet het platteland, wel een heel gebergte) aan toe gaat.
We zijn met bijna heel de familie (ouders, broer en zussen met kinderen van BJ) de bergen ingetrokken om de hut die ze daar aan het bouwen zijn te gaan bewonderen. Met 2 auto's (4x4 uiteraard) een Quad en de Rhino (zie foto's) trokken we de bergen in. Veld na veld reden we door, hek open, hek toe, koeien, schapen, varkens, geiten en herten kwamen we tegen voor we ergens plots aan de hut kwamen. Leuk tripje! Voor herhaling vatbaar! Na een stevige lunch zijn we blauwe bessen gaan plukken voor de moeder van BJ, zij maakt daar verschillende lekkernijen mee. Maar achteraf bekeken doet Kimby dat ook niet slecht hoor, het dessert heeft gesmaakt.
Samen met Leen en Alisha hebben we ons de volgende dagen nog nuttig en natuurlijk ook iets minder nuttig bezig gehouden. BJ heeft ons 's avonds nog meer kennis laten maken met hun levensstijl en de dieren. We hebben eens paard gereden, we gingen mee de bergen in op geitenjacht en we zagen een kalf geboren worden. Het waren niet alledaagse (of toch niet voor ons) maar wel onvergetelijke gebeurtenissen die we zeker niet snel zullen vergeten.
Het was een geweldige week, maar ja, we moeten onze weg richting Zuidereiland nog verder zetten. We namen dus voorlopig afscheid en zetten onze reis verder. 1 ding is zeker: "Ze zien ons in april nog terug in Tauramanui!".
Onze weg ging verder richting Strattford via de 'Forgotten World Highway'. Op heel de weg kwamen we weinig mensen tegen en je zou denken een highway is een deftige baan, maar niet hier hoor, plots reden we weer kilometers lang op gravel. We bezochten een bar (Pub Whangamomona) in the middle of nowhere, waar de tijd zoals ze zeggen stil staat, maar uiteindelijk viel dat wel mee.
We zijn in New Plymouth geweest waar we een wandeling gemaakt hebben in een mooi park met een bloementuin en een kleine zoo. Na deze wandelig hebben we nog geen dag stilgezeten.
We bezochten de Dawson Falls en maakten een heel mooie wandeling aan de voet van Mount Taranaki. Deze omgeving was ook weer heel mooi.
We zijn dan verder doorgereden naar Wanganui. Op zoek naar een camping richting Pipiriki, waar we de volgende dag heen gingen kwamen we weer op ongelofelijke plaatsen. De natuur blijft ons verbazen...
In Pipiriki gingen we met een jetboat naar een plaats in het park waar je met de auto niet kan komen (te voet duurt het 3 dagen voor je er bent) om naar de 'Bridge to Nowhere' te gaan. De brug op zich was niet wauw, maar de verhalen die er achter schuil gingen wel en de natuur die er om heen ligt is gewoonweg prachtig! Natuurlijk was het jetboaten op zich ook al een avontuurtje op zich :)
Dan zijn we weer bij vandaag. We zaten vanmorgen terug in Wanganui city waar we een beetje gingen shoppen en naar Durie Hill gingen. Hier zou een tunnel zijn met een lift naar de top van de berg. We waren benieuwd en gingen op zoek maar vonden de tunnel niet direct. Dan maar te voet naar boven... 66 meter per trap naar boven (dit is te vergelijken met een 20e verdieping), dus dit was een goede training voor de komende wandelingen. Boven op de top van de berg stond dan de toren die uitzicht geeft over de hele stad, dus wij nog eens 176 trappen op. Op zich valt dit allemaal mee maar in een tijdsspanne van 20 minuten vergt het toch wel wat van de kuitspieren. Boven vonden we de weg naar de lift wel, dus de afdaling deden we met de lift. Uiteindelijk bleek dat de tunnel vlak naast de trap was en we dus niet goed genoeg rondgekeken hadden :) Maar we hebben onze conditietraining voor vandaag dan toch ook weer gehad.
maandag 4 februari 2008
Nog steeds in Auckland...
Heyhey
Zo gezegd zo gedaan, we hebben in Auckland frietjes gebakken voor de familie van Josh. We zijn 4-5 uur bezig geweest om de frietjes te krijgen zoals ze moeten zijn, want als je ze de naam
"echte Belgische frieten" geeft, dan moeten het er ook echte zijn natuurlijk. Ze vonden ons hier perfectionisten, want ook de mayonaise moest de goede smaak hebben (de kleur was wel lichtjes anders) en dat heeft even geduurt :)
Na het hele frietgebeuren heeft Josh ons nog een aantal leuke en mooie plekjes van Auckland laten zien. Zo bezochten we One Tree Hill en een aantal bezienswaardigheden aan de oostelijke kant.
Hij wou al langer een cafe bezoeken dat de naam "De Fontein" draagt, maar is er tot gisteren eigenlijk nooit toe gekomen. Het was uiteraard een Belgisch cafe en we hebben hem dan ook ineens een paar Belgische bieren leren kennen. Na een Kwak en een Duvel had hij voldoende geproefd en reden we terug naar huis. Het was een vermoeiende dag en we genoten dan ook van een goed bedje.
Nu is het 4 februari en we hebben nog snel een wasje gedaan hier. Het is bijna droog, dus binnen een uurtje vertrekken we weer om onze reis verder te zetten. We trekken nu richting Rotorua, maar daarover dus volgende keer meer.
Groetjes
wij
Zo gezegd zo gedaan, we hebben in Auckland frietjes gebakken voor de familie van Josh. We zijn 4-5 uur bezig geweest om de frietjes te krijgen zoals ze moeten zijn, want als je ze de naam
"echte Belgische frieten" geeft, dan moeten het er ook echte zijn natuurlijk. Ze vonden ons hier perfectionisten, want ook de mayonaise moest de goede smaak hebben (de kleur was wel lichtjes anders) en dat heeft even geduurt :)
Na het hele frietgebeuren heeft Josh ons nog een aantal leuke en mooie plekjes van Auckland laten zien. Zo bezochten we One Tree Hill en een aantal bezienswaardigheden aan de oostelijke kant.
Hij wou al langer een cafe bezoeken dat de naam "De Fontein" draagt, maar is er tot gisteren eigenlijk nooit toe gekomen. Het was uiteraard een Belgisch cafe en we hebben hem dan ook ineens een paar Belgische bieren leren kennen. Na een Kwak en een Duvel had hij voldoende geproefd en reden we terug naar huis. Het was een vermoeiende dag en we genoten dan ook van een goed bedje.
Nu is het 4 februari en we hebben nog snel een wasje gedaan hier. Het is bijna droog, dus binnen een uurtje vertrekken we weer om onze reis verder te zetten. We trekken nu richting Rotorua, maar daarover dus volgende keer meer.
Groetjes
wij
zaterdag 2 februari 2008
Back in Auckland (the english version)
So here we are again,
We where touring the north side of the North Island last week and pass auckland on the way down. Next stop should be near Rotorua. Where it smells like farts apparently! We'll let you know if it did.
As you can tel ( by the pictures) we have been bussy. The day after our last update we went to visit Waipoua forest. This forest is known for its kauri trees. Kauri trees are huge, one of the biggest ones was 30 metres tall. Try and get a snapshot of that! Needless to say, the tree is rather old!
The day after, we went to Cape reinga. This is the most Northern point of New zeeland. Next stop, South Pole! We stayed at a campsite at the bottom of the cliff that night and got eaten alive by mosquitoes. I am not joking. As we where trying to eat they where flying into our mouths. Have never seen so many of them together. We where in our tents for 9 pm.
Apparently everyone else in New Zeeland knows about this! And theres us thinking we had found a beautifull nearly deserted beach!
Next day we where off to 90 mile beach and Tepaki sand dunes. Believe me, the sand dunes are not like the litterboxes we have at home. It is like standing in the middle of a dessert, after a 10 min walk from a woodland area.
We got some nice shells from this beach for the challenges.
After the sandy dunes, we wanted to do some sailing, so we went of to the nearest information center. We found some info about the `snow cloud` a small sailing ship that was made by its captain and they offered a fullday sailing, fishing, snorkeling. Just what we where looking for, so as the adress on the card wasn`t far we thought we would go straight to their office and book it instaid of calling them.
After about 10 min we reached the road, it started at number 10 and we needed 804. After a while the tarmack on the road stopped and half an hour later we finally arrived. At the captains house, apparently Chris and Marrianne as we now know them, do not have an office! They thought we where highly amuzing and invited us to have a cup of tea.
So we booked a boattrip for monday and stayed to have tea and bisquits.
After that we still had to find a place to sleep, driving and calling around to different places, everything seemed pretty full. However one youthhostel could fit us into the farmhouse because another family had cancelled! When we arrived at the kahoe farm hostel we where really happy the other family did not get there. The farmhouse was a beautifull house , that was built by the owners swedish grandfather. It was like stepping back in time! We had fresh pizza for dinner that was made by the owner. (the guy standing next to the belgian flag, see pictures challenges)
And sat chatting to some really nice people during dinner.
The next day we started looking for another campsite, and found one near Keri keri. When we arrived there was a really cool old camper what used to be a fire engine. so we put our tents next to it. The people came from holland and so we sat in the shade of the camper having a beer and a chat. They had started travelling after retiring, and took the van with them! We changed Adresses so if they read this, thanks for the books, and good luck on the rest of your Journey!
Monday morning we set of early for our day sailing. There was only 6 (canadian couple joined us) of us on the boat so it was nice. There was not a lot of wind so we took our time wich was good for the tummies. Around lunchtime we ankered and went snorkeling. It was a lovely day but we did not catch any fish. We had the lines out the whole time but the fish did not want to know. We`l have another go soon.
Tuesday we visited the Waitangi treaty grounds. This is a really important place in New Zeelands History. And it was good to learn something about it. A lot has happened in a really short period of time, the most impressive thing was the house that has no name, it has some beautifull maori carvings in it.
After that we went to the Wangarai falls, A nice walk, and on the way back we saw some idiots actually jumping of them, apparently some people have been killed doing this. Thankfully these men didn`t.
And so that brings us to yesterday, wich was interesting. We set off in the morning to go for a walk along a beach. When we got there someone reversed into the front of twalf(the car). He did not have any insurance and was drunk. So we coppied his ID wrote down his numberplate. Then we made him take us to the nearest garage so we could see what the damage was and made it clear that he was paying for it.
The mechanic said it was only a couple of scrapes and that we only needed to touch the paint up. We decided we would like this, so we made the guy take us to the place where they touch up the paint on cars.( another half an houres drive away) They did it free of charge so there was nothing really wrong with it. In the end this guy payed for us to go to the car wash and gave us 200 dollars worth of fuel vouchers, because he felt so guilty. And we got 2 bottles of wine out of it to. So in the end all worked out well and its another adventure to add to the list.
That is all the news for now and we will update soon.
For those who are curious to what our challenges are you can check out this site. Kikskesatwork.blogspot.com. There are some other photos there to, so its worth having a look.
For the people we meet along our way, any help is welcome. thanks.
BYE BYE for now
We where touring the north side of the North Island last week and pass auckland on the way down. Next stop should be near Rotorua. Where it smells like farts apparently! We'll let you know if it did.
As you can tel ( by the pictures) we have been bussy. The day after our last update we went to visit Waipoua forest. This forest is known for its kauri trees. Kauri trees are huge, one of the biggest ones was 30 metres tall. Try and get a snapshot of that! Needless to say, the tree is rather old!
The day after, we went to Cape reinga. This is the most Northern point of New zeeland. Next stop, South Pole! We stayed at a campsite at the bottom of the cliff that night and got eaten alive by mosquitoes. I am not joking. As we where trying to eat they where flying into our mouths. Have never seen so many of them together. We where in our tents for 9 pm.
Apparently everyone else in New Zeeland knows about this! And theres us thinking we had found a beautifull nearly deserted beach!
Next day we where off to 90 mile beach and Tepaki sand dunes. Believe me, the sand dunes are not like the litterboxes we have at home. It is like standing in the middle of a dessert, after a 10 min walk from a woodland area.
We got some nice shells from this beach for the challenges.
After the sandy dunes, we wanted to do some sailing, so we went of to the nearest information center. We found some info about the `snow cloud` a small sailing ship that was made by its captain and they offered a fullday sailing, fishing, snorkeling. Just what we where looking for, so as the adress on the card wasn`t far we thought we would go straight to their office and book it instaid of calling them.
After about 10 min we reached the road, it started at number 10 and we needed 804. After a while the tarmack on the road stopped and half an hour later we finally arrived. At the captains house, apparently Chris and Marrianne as we now know them, do not have an office! They thought we where highly amuzing and invited us to have a cup of tea.
So we booked a boattrip for monday and stayed to have tea and bisquits.
After that we still had to find a place to sleep, driving and calling around to different places, everything seemed pretty full. However one youthhostel could fit us into the farmhouse because another family had cancelled! When we arrived at the kahoe farm hostel we where really happy the other family did not get there. The farmhouse was a beautifull house , that was built by the owners swedish grandfather. It was like stepping back in time! We had fresh pizza for dinner that was made by the owner. (the guy standing next to the belgian flag, see pictures challenges)
And sat chatting to some really nice people during dinner.
The next day we started looking for another campsite, and found one near Keri keri. When we arrived there was a really cool old camper what used to be a fire engine. so we put our tents next to it. The people came from holland and so we sat in the shade of the camper having a beer and a chat. They had started travelling after retiring, and took the van with them! We changed Adresses so if they read this, thanks for the books, and good luck on the rest of your Journey!
Monday morning we set of early for our day sailing. There was only 6 (canadian couple joined us) of us on the boat so it was nice. There was not a lot of wind so we took our time wich was good for the tummies. Around lunchtime we ankered and went snorkeling. It was a lovely day but we did not catch any fish. We had the lines out the whole time but the fish did not want to know. We`l have another go soon.
Tuesday we visited the Waitangi treaty grounds. This is a really important place in New Zeelands History. And it was good to learn something about it. A lot has happened in a really short period of time, the most impressive thing was the house that has no name, it has some beautifull maori carvings in it.
After that we went to the Wangarai falls, A nice walk, and on the way back we saw some idiots actually jumping of them, apparently some people have been killed doing this. Thankfully these men didn`t.
And so that brings us to yesterday, wich was interesting. We set off in the morning to go for a walk along a beach. When we got there someone reversed into the front of twalf(the car). He did not have any insurance and was drunk. So we coppied his ID wrote down his numberplate. Then we made him take us to the nearest garage so we could see what the damage was and made it clear that he was paying for it.
The mechanic said it was only a couple of scrapes and that we only needed to touch the paint up. We decided we would like this, so we made the guy take us to the place where they touch up the paint on cars.( another half an houres drive away) They did it free of charge so there was nothing really wrong with it. In the end this guy payed for us to go to the car wash and gave us 200 dollars worth of fuel vouchers, because he felt so guilty. And we got 2 bottles of wine out of it to. So in the end all worked out well and its another adventure to add to the list.
That is all the news for now and we will update soon.
For those who are curious to what our challenges are you can check out this site. Kikskesatwork.blogspot.com. There are some other photos there to, so its worth having a look.
For the people we meet along our way, any help is welcome. thanks.
BYE BYE for now
Back in Auckland
Dag iedereen
We zijn na onze toch naar het noorden nog eens in Auckland en vanaf overmorgen trekken we richting zuiden.
Regelmatig proberen we eens in de hostels of op de campings om iets op onze blog te plaatsen. Soms duurt het al een half uur voor we onze mailbox open krijgen en houden we het dan maar voor bekeken. Hier in Auckland hebben we een heel goed internetcafe gevonden, dus kiezen we voorlopig nog voor de minder frequente maar vrij uitgebreide aanpak. Hopelijk komen we vanaf nu regelmatiger een goede aansluiting tegen...
Ondertussen zijn we weer een tiental dagen verder en hebben we weer heel wat te vertellen uiteraard.
We hebben al heel wat kilometers afgelegd en onzen Twalf heeft zijn 200 000ste kilometer gereden! (voor hier is dat een peulschil) en hopelijk doet hij er nog eens 200 000 bij!
Op onze toch naar Cape Reinga (het meest noordelijke punt van NZ) zijn we weer veel moois tegen gekomen. Zo passeerden we een heel mooi natuurgebied, Waipoua Forest, waar de grootste (levende) Kauribomen staan. Dit zijn typische bomen voor NZ die een heel rechte stam hebben en een diameter om u tegen te zeggen. Op foto kan je de grootste bewonderen (we kregen wel enkel de stam op foto, want de kruin kan je bijna niet zien, dat is een universum op zich ;) )
Na ons bezoekje aan Cape Reinga en een camping waar we bijna opgegeten werden door zwermen muggen gingen we naar 90 mile beach en de great sand dunes aan Te Paki stream. (ook hiervan vinden jullie leuke fotootjes in het album)
Bij Bay of Islands kregen we (voor zover dat nog niet het geval was) ongelofelijk veel zin om een boottrip te maken. We gingen dus nog eens uitgebreid naar een visitorcenter op zoek naar de nodige informatie. Hier vonden we een brochure over de Snow Cloud, een zeilschip dat door de schipper en zijn familie helemaal zelf gebouwd werd. Dit schip kan een maximum van 8 personen aan en in tegenstelling tot de grote schepen met een capaciteit voor 100-150 mensen, sprak dit ons wel heel erg aan. Dus wij op weg naar het kantoor om te boeken, want we waren toch vlakbij!
Na een rit van ongeveer 10 minuten kwamen we aan de straat die op de brochure vermeld stond. We zaten bij huisnummer 10 en we moesten nummer 804 hebben, dus we beginnen te rijden. Aanvankelijk gingen de nummer hoger en hoger en toen stopte plots de geasfalteerde weg... Soit we zitten in NZ so what else is new, dus wij verder... We reden op gravelroad en plots stopte ook de bewoonde wereld... Hmmmm, zitten we nog wel juist? Jotjot en we reden verder. Een half uur later arriveren we bij nummer 804! Bleek (wat we ondertussen zelf ook al wel bedacht hadden) dat dit het prive adres van de schipper was. Wij in the middle of nowhere op bezoek bij onbekenden om een boottochtje te regelen :) Die mensen hebben nog eens goed kunnen lachen en waren blij om nog eens bezoek te krijgen. We kregen direct een tasje thee en koekjes aangeboden. Uiteindelijk legden we onze boottocht vast en een tweetal uur later begon onze zoektocht naar een slaapplaats.
Alles was volgeboekt, blijkbaar was het een zeer druk weekend in de streek van Bay of Islands. Tja, we zoeken verder, ondertussen de mensen van de boot gecontacteerd om te vragen of zij nog iets wisten zijn, maar de camping die zij aanraadden was tijdelijk niet toegankelijk omwille van een trouwfeest. Als we niets vonden mochten we gerust bij hen in de tuin (lees 'op hun enorme lap grond') onze tenten zetten en van hun toilet en badkamer gebruik maken. Maar omdat we al een eindje weg waren gingen we toch nog een andere oplossing zoeken.
Uiteindelijk belden we naar een BBH (Budget Backpackers Hostel) en zij verwachtten nog een familie, maar hadden het vermoeden dat die mensen zich van dorp hadden vergist. Het was al na 18u en ze zaten nog een 50-tal kilometer ten zuiden van Dargaville en hadden dus nog een lange rit voor de boeg om tot in Kahoe te geraken. Als die mensen niet meer kwamen mochten we gerust hun kamer overnemen. Na 5 minuten kregen we al telefoon dat we bij hen konden overnachten. Hij was blij dat we van Belgie waren, want met Belgen had hij nog nooit problemen gehad... Nen dikke merci dus aan onze voorgangers voor de goede reclame. Achteraf werd ons duidelijk waarom hij rekening hield met de afkomst van de backpackers. We sliepen niet in het gewone BBH gedeelte, maar in de farmhouse een 100 meter verderop. Dit was het huis van de grootouders van de eigenares van de BBH. Een mooie oude villa waarin 2 slaapkamers waren. We deelden dus een heel huis met alles er op en er aan met een Duits koppel, wat onze verwachtingen helemaal oversteeg. Maar content dat we waren! Dit was echt de moeite en we hebben er alledrie goed van genoten.
Toen we verse zelfgemaakte pizza van de chef gingen eten in het BBH gedeelte kwamen we een heleboel reizigers tegen waarmee we een gezellig avondje doorbrachten. We vertelden hen het concept van onze kilometeractie en iedereen was heel benieuwd naar onze opdrachten. Josh (een kiwi die met een vriendin het noorden doorreisde) was zeer geinteresseerd en wilde ons graag helpen als hij kon. Morgen blijven we dus een dagje langer in Auckland om voor hem en zijn familie echte Belgische frieten met zelfgemaakte mayonaise te maken (want mayo trekt hier echt op niks) en in een puntzak te serveren.
Meer over onze opdrachten en de stand hiervan lees je op een nieuw gedeelte van onze blog: KIKskesatwork.blogspot.com.
We kwamen op onze weg ook nog een tof Hollands koppel tegen (Hans en Diny) Zij reizen in een omgebouwde brandweerwagen van in de jaren stillekes de wereld rond opweg terug naar Nederland. Ze boden ons een drankje aan toen we op de camping in Keri Keri aan kwamen en ook 's avonds na het eten hebben we nog een avondje samen doorgebracht. Wij waren vroeg vertrokken om ons dagje te gaan zeilen met de Snow Cloud. En toen we na een vermoeiende, maar leuke dag, terug kwamen waren zij al weer vertrokken. Wel hadden ze (vooral voor Kimby ons leesbeest, vandaar die 36kg) een leuke verrassing achter gelaten. In onze voortent vonden we 2 boeken, dus Kimby was weer 3 dagen rustig ;)
Verder hebben we nog een aantal mooie wandelingetjes gedaan en genoten van het leven zoals het is in NZ.
Ook hier down under kan je al eens geconfronteerd worden met minder leuke dingen des levens en zo reed er toch wel een gekke Kiwi tegen onzen Twalf zeker!!! We waren naar een afgelegen strandje gereden (Ocean Beach) en daar stopte dus ook de weg. Er stonden een 5-tal auto's geparkeerd en dus moesten we onzen Twalf een beetje verder parkeren, allez een beetje terug alleszins. Terwijl wij bijna in achteruit stonden rijdt er iemand achteruit uit zijn parkeerplaats en neemt zijn bocht een tikkeltje te groot. Onzen Twalf kreeg dus een tikje van die pippo. Na een klein vloekje van onzen twege stapten we uit om te kijken wat de schade was... Gelukkig was het maar een kleine veeg die we kregen en kwamen er geen gebroken lichten en zo aan te pas.
Wel had onze bumper vooraan een tik gekregen en was hij een paar milimeter gezakt. Een verzekering had die kerel blijkbaar niet, dus wou hij zich er met 500 dollar van af maken. We wilden het risico niet lopen dat er schade zou zijn die niet direct zichtbaar was, dus kwamen we overeen om naar de dichtstbij zijnde garage te rijden om een check up te laten doen. Zo gezegd zo gedaan en buiten de krassen op de bumper en de rode verf van zijn auto waren er enkel ophangclipsen van de bumper gebroken. Geen grote schade dus... Natuurlijk willen wij onzen Twalf nog deftig kunnen verkopen en dit maakten we dan ook duidelijk aan onze pippo. We hebben de schade direct op zijn kosten laten herstellen en hij heeft ons uiteindelijk nog voor 200 dollar tankbons gegeven en een carwashbeurt (die hoog nodig was) om onze dag goed te maken. Op die manier mag er nog eens iemand een kraske op onzen Twalf zetten hoor ;)
Uiteindelijk is er dus niets aan de hand en reizen we gewoon verder.
We genieten nog steeds met volle teugen en laten kleine ongemakken onze reis niet vergallen.
Hopelijk tot snel (we beloven niets, maar proberen wel).
Heel veel groetjes van ons drieen.
x
We zijn na onze toch naar het noorden nog eens in Auckland en vanaf overmorgen trekken we richting zuiden.
Regelmatig proberen we eens in de hostels of op de campings om iets op onze blog te plaatsen. Soms duurt het al een half uur voor we onze mailbox open krijgen en houden we het dan maar voor bekeken. Hier in Auckland hebben we een heel goed internetcafe gevonden, dus kiezen we voorlopig nog voor de minder frequente maar vrij uitgebreide aanpak. Hopelijk komen we vanaf nu regelmatiger een goede aansluiting tegen...
Ondertussen zijn we weer een tiental dagen verder en hebben we weer heel wat te vertellen uiteraard.
We hebben al heel wat kilometers afgelegd en onzen Twalf heeft zijn 200 000ste kilometer gereden! (voor hier is dat een peulschil) en hopelijk doet hij er nog eens 200 000 bij!
Op onze toch naar Cape Reinga (het meest noordelijke punt van NZ) zijn we weer veel moois tegen gekomen. Zo passeerden we een heel mooi natuurgebied, Waipoua Forest, waar de grootste (levende) Kauribomen staan. Dit zijn typische bomen voor NZ die een heel rechte stam hebben en een diameter om u tegen te zeggen. Op foto kan je de grootste bewonderen (we kregen wel enkel de stam op foto, want de kruin kan je bijna niet zien, dat is een universum op zich ;) )
Na ons bezoekje aan Cape Reinga en een camping waar we bijna opgegeten werden door zwermen muggen gingen we naar 90 mile beach en de great sand dunes aan Te Paki stream. (ook hiervan vinden jullie leuke fotootjes in het album)
Bij Bay of Islands kregen we (voor zover dat nog niet het geval was) ongelofelijk veel zin om een boottrip te maken. We gingen dus nog eens uitgebreid naar een visitorcenter op zoek naar de nodige informatie. Hier vonden we een brochure over de Snow Cloud, een zeilschip dat door de schipper en zijn familie helemaal zelf gebouwd werd. Dit schip kan een maximum van 8 personen aan en in tegenstelling tot de grote schepen met een capaciteit voor 100-150 mensen, sprak dit ons wel heel erg aan. Dus wij op weg naar het kantoor om te boeken, want we waren toch vlakbij!
Na een rit van ongeveer 10 minuten kwamen we aan de straat die op de brochure vermeld stond. We zaten bij huisnummer 10 en we moesten nummer 804 hebben, dus we beginnen te rijden. Aanvankelijk gingen de nummer hoger en hoger en toen stopte plots de geasfalteerde weg... Soit we zitten in NZ so what else is new, dus wij verder... We reden op gravelroad en plots stopte ook de bewoonde wereld... Hmmmm, zitten we nog wel juist? Jotjot en we reden verder. Een half uur later arriveren we bij nummer 804! Bleek (wat we ondertussen zelf ook al wel bedacht hadden) dat dit het prive adres van de schipper was. Wij in the middle of nowhere op bezoek bij onbekenden om een boottochtje te regelen :) Die mensen hebben nog eens goed kunnen lachen en waren blij om nog eens bezoek te krijgen. We kregen direct een tasje thee en koekjes aangeboden. Uiteindelijk legden we onze boottocht vast en een tweetal uur later begon onze zoektocht naar een slaapplaats.
Alles was volgeboekt, blijkbaar was het een zeer druk weekend in de streek van Bay of Islands. Tja, we zoeken verder, ondertussen de mensen van de boot gecontacteerd om te vragen of zij nog iets wisten zijn, maar de camping die zij aanraadden was tijdelijk niet toegankelijk omwille van een trouwfeest. Als we niets vonden mochten we gerust bij hen in de tuin (lees 'op hun enorme lap grond') onze tenten zetten en van hun toilet en badkamer gebruik maken. Maar omdat we al een eindje weg waren gingen we toch nog een andere oplossing zoeken.
Uiteindelijk belden we naar een BBH (Budget Backpackers Hostel) en zij verwachtten nog een familie, maar hadden het vermoeden dat die mensen zich van dorp hadden vergist. Het was al na 18u en ze zaten nog een 50-tal kilometer ten zuiden van Dargaville en hadden dus nog een lange rit voor de boeg om tot in Kahoe te geraken. Als die mensen niet meer kwamen mochten we gerust hun kamer overnemen. Na 5 minuten kregen we al telefoon dat we bij hen konden overnachten. Hij was blij dat we van Belgie waren, want met Belgen had hij nog nooit problemen gehad... Nen dikke merci dus aan onze voorgangers voor de goede reclame. Achteraf werd ons duidelijk waarom hij rekening hield met de afkomst van de backpackers. We sliepen niet in het gewone BBH gedeelte, maar in de farmhouse een 100 meter verderop. Dit was het huis van de grootouders van de eigenares van de BBH. Een mooie oude villa waarin 2 slaapkamers waren. We deelden dus een heel huis met alles er op en er aan met een Duits koppel, wat onze verwachtingen helemaal oversteeg. Maar content dat we waren! Dit was echt de moeite en we hebben er alledrie goed van genoten.
Toen we verse zelfgemaakte pizza van de chef gingen eten in het BBH gedeelte kwamen we een heleboel reizigers tegen waarmee we een gezellig avondje doorbrachten. We vertelden hen het concept van onze kilometeractie en iedereen was heel benieuwd naar onze opdrachten. Josh (een kiwi die met een vriendin het noorden doorreisde) was zeer geinteresseerd en wilde ons graag helpen als hij kon. Morgen blijven we dus een dagje langer in Auckland om voor hem en zijn familie echte Belgische frieten met zelfgemaakte mayonaise te maken (want mayo trekt hier echt op niks) en in een puntzak te serveren.
Meer over onze opdrachten en de stand hiervan lees je op een nieuw gedeelte van onze blog: KIKskesatwork.blogspot.com.
We kwamen op onze weg ook nog een tof Hollands koppel tegen (Hans en Diny) Zij reizen in een omgebouwde brandweerwagen van in de jaren stillekes de wereld rond opweg terug naar Nederland. Ze boden ons een drankje aan toen we op de camping in Keri Keri aan kwamen en ook 's avonds na het eten hebben we nog een avondje samen doorgebracht. Wij waren vroeg vertrokken om ons dagje te gaan zeilen met de Snow Cloud. En toen we na een vermoeiende, maar leuke dag, terug kwamen waren zij al weer vertrokken. Wel hadden ze (vooral voor Kimby ons leesbeest, vandaar die 36kg) een leuke verrassing achter gelaten. In onze voortent vonden we 2 boeken, dus Kimby was weer 3 dagen rustig ;)
Verder hebben we nog een aantal mooie wandelingetjes gedaan en genoten van het leven zoals het is in NZ.
Ook hier down under kan je al eens geconfronteerd worden met minder leuke dingen des levens en zo reed er toch wel een gekke Kiwi tegen onzen Twalf zeker!!! We waren naar een afgelegen strandje gereden (Ocean Beach) en daar stopte dus ook de weg. Er stonden een 5-tal auto's geparkeerd en dus moesten we onzen Twalf een beetje verder parkeren, allez een beetje terug alleszins. Terwijl wij bijna in achteruit stonden rijdt er iemand achteruit uit zijn parkeerplaats en neemt zijn bocht een tikkeltje te groot. Onzen Twalf kreeg dus een tikje van die pippo. Na een klein vloekje van onzen twege stapten we uit om te kijken wat de schade was... Gelukkig was het maar een kleine veeg die we kregen en kwamen er geen gebroken lichten en zo aan te pas.
Wel had onze bumper vooraan een tik gekregen en was hij een paar milimeter gezakt. Een verzekering had die kerel blijkbaar niet, dus wou hij zich er met 500 dollar van af maken. We wilden het risico niet lopen dat er schade zou zijn die niet direct zichtbaar was, dus kwamen we overeen om naar de dichtstbij zijnde garage te rijden om een check up te laten doen. Zo gezegd zo gedaan en buiten de krassen op de bumper en de rode verf van zijn auto waren er enkel ophangclipsen van de bumper gebroken. Geen grote schade dus... Natuurlijk willen wij onzen Twalf nog deftig kunnen verkopen en dit maakten we dan ook duidelijk aan onze pippo. We hebben de schade direct op zijn kosten laten herstellen en hij heeft ons uiteindelijk nog voor 200 dollar tankbons gegeven en een carwashbeurt (die hoog nodig was) om onze dag goed te maken. Op die manier mag er nog eens iemand een kraske op onzen Twalf zetten hoor ;)
Uiteindelijk is er dus niets aan de hand en reizen we gewoon verder.
We genieten nog steeds met volle teugen en laten kleine ongemakken onze reis niet vergallen.
Hopelijk tot snel (we beloven niets, maar proberen wel).
Heel veel groetjes van ons drieen.
x
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
